Net over de helft voel ik de behoefte om op mezelf te zijn. Verlang ik naar koffie en thuis

Als we de tunnels van Tito’s bunker achter ons hebben liggen wachten de tunnels op weg naar Mostar

In een prachtige rit reden we met het Wounded Warriors Cycling Team vandaag langs de Neretva en de overblijfselen van Tito

De eerste dagen van onze tocht verlopen anders dan gepland.

Zenuwen voor het vertrek en vertraging.

Er hangt een vreemd soort spanning in onze groep. Een enthousiasme dat doet denken aan vroeger.

Mijn lichaam ligt als een hardnekkig hoopje boerenprotest op de weg. 

Met trots draag ik een wielerbadpak.

Vanuit een Riefenstahl perspectief keek werden we overgeleverd aan een monument ter nagedachtenis aan de slag om Sutjeska