De slang die ik niet heb gezien

Mezzo del Nulla 15-08-2018

Lieve Cris,

Ze zitten hier, ik weet het zeker, maar om een slang te vinden, moet je je verplaatsen in de slang. Denken als die slang, hoe leeft, jaagt en wat eet hij, brengen je op de plek waar hij het beste kan gaan zitten.

Tussen de rotsen achter ons huis, is een prima plek, een beetje begroeiing veel kieren en spleten, om zich tussen te verbergen en dus zoek ik uren in de hoop er een te vinden. Sterker nog Cris, ik sta er vroeg voor op; Slangen zoeken.

’s Morgens vind je ze soms plompverloren op het snel warmer wordende asfalt of de tegels van je terras. Net zozeer als een alcoholist zijn eerste slok nodig heeft, zijn komt een slang pas op gang na de opwarming van de aarde.

Voorzichtig schuifel ik de olijfboomgaard in en zoek verder, ik zie mieren die complete snelwegen hebben aangelegd naar hun nest.  Er zijn Vlaamse gaaien, die naar me schreeuwen als ik dichterbij kom. Ze interesseren me niet. Ik zoek iets anders en pik stiekem wat van de heerlijk zoete druiven die hier in Mezzo del Nulla groeien.

Ondanks mijn geduld, heb ik na drie dagen nog niets gevonden. Niets levends bedoel ik dan. Tussen de rotsen resteerden twee complete zomerjassen. Slangen die hun vel aan scherpe stenen afschuren en die binnenstebuiten achterblijft. Precies als de kleren van mijn addergebroed die in de woonkamer van Villa Pietra achter de hoek van de bank, een tafel of leuning van een stoel zijn blijven hangen.

Zoen,

Niels

Brief 3 vind je hier