Mezzo del Nulla 15-08-2018

Lieve Cris,

Loom van het strand, wacht ik samen met de krekels tot Venus aan de hemel verschijnt. De zenuwen die deze beestjes hebben ontbreken bij mij volledig. Ik luister naar de hond die in de verte iedere avond bij het invallen van het duister jankt. Naar de bellen om de nekken van de geiten op de heuvel hiertegenover en ik staar naar de spleet boven de voordeur van villa Pietra waar zoals elke avond een vleermuis de zee van duister in zal duiken.

Wat we thuis ongedierte zouden noemen, zie ik hier in Mezzo del Nulla als exotische flora en fauna. Parasieten die mijn leven hier een prettige traagheid geven. Alles is ineens ‘piano’ ‘s morgens vind ik zelfs tijd om, dagdromend voordat de dag goed en wel begonnen is, een wandeling te maken. Een omweg voor de koffie waarbij ik dagelijks mijn overbuurman met zijn bruin besmeurde witte haltertop met spijkerbroek, sigaar en pet, in een zo goed mogelijk Italiaans accent begroet.

Koffiezetapparaten hebben ze hier gelukkig niet Cris. Op het aanrecht van ons vakantiehuisje stond een prachtige Bialetti percolator naast een bus stevige Italiaanse koffie. Geen melk of suiker en als laatste hint van hoe koffie gedronken moet worden zelfs geen lepeltjes.

Het deed me denken aan de eerste keer dat je bij mij bleef slapen in Odijk. Een gehucht in Utrecht, maar een stad vergeleken met Mezzo del Nulla. Leunend tegen het aanrecht, keek je toe hoe ik in de geel zwarte Bialetti koffie voor je maakte. Glimlachend volgde je mij, maar vooral het voor jou magische ritueel van koffie zetten.

Met liefde, maar vooral ook uit eigenbelang, deed ik er geheimzinnig over. Toen ik na een tijdje besloot het mysterie voor je te onthullen, trad je voor het gevoel toe tot een geheim genootschap. De barrista antica, traditionele koffiemakers. De werkelijkheid was anders, net als ik besloot je op deze manier om zo af en toe een poging te wagen de vooruitgang en de tijd te negeren.

Stel je voor dat je nu hier in het donker naast me zou zitten. Dan staarden we, wachtend op vallende sterren, samen voorbij de maan terwijl we als vruchtbare uitheemse flora worden aangevreten door de exotische fauna.

Zoen,

Niels

brief 4 lees je hier