18 – 5 Lourdes

Deel 6 lees je hier (Dag 7 vervolg Bernadettes angels, bedevaart Lourdes)

‘Non, non, non!’ Fel haalt John uit op het moment dat iemand zijn hond probeert te aaien.

‘Ik wil hem alleen maar…’ verontschuldigt de oude man zich in het Frans terwijl hij opnieuw zijn hand naar de hond uitsteekt.

‘Non!’ John maakt zich trillend uit de voeten terwijl ik op de man afloop.

‘U mag deze hond niet aaien,’ leg ik uit, ‘het is een speciale hond die die man rustig houdt. Het is een beetje als een blinden geleide hond, maar in dit geval helpt hij een veteraan met de problemen die hij overhield aan zijn missie.’

‘Ik hou zo van honden,’ er rolt een traan over de wang van de man, ‘als ik een hond zie, dan moet ik hem aaien.’ Zijn vrouw is inmiddels naast hem komen staan en heeft een hand op zijn schouder gelegd.

‘Hij bedoelt het niet verkeerd.’

‘Ik wil zo graag die hond aaien.’ Excuseert hij zich tegen zijn vrouw die mijn uniform bestudeert.

‘Mijn man was ooit ook militair in het Franse leger.’

‘Algerije,’ klinkt het zacht, ‘ik was in Algerije het was geen mooie oorlog. Mag ik nu de hond gaan aaien?’

‘Hij is al weg lieverd. Kijk maar hij is al weg.’ Voorzichtig pakt ze de hand van haar man vast en stelt voor om in het dorp een koffie te gaan drinken. ‘Kent u die meneer van de hond?’ vraagt ze aan mij.

‘Ja,’

‘Zou u onze excuses aan hem kunnen aanbieden?’

‘Maakt u zich geen zorgen.’

Als ze weglopen draait de man zich nog een laatste keer om en kijkt over het plein.

‘Ik hou echt van honden, mijn enige troost in de oorlog.’