17 – 5 Lourdes

Deel 5 lees je hier (Dag 6 vervolg Bernadettes angels, bedevaart Lourdes)

‘Een paar jaar geleden was ik hem al tegengekomen op deze bedevaart. Van het begin af aan kon ik het echt heel goed met hem vinden.’ Michel kijkt even naar de bar waar Rob een paar biertjes bestelt. ‘Maar hij is een marinier en ik een marechaussee. Hij zat bijvoorbeeld in Cambodja en ik in Irak en Bosnië. Heel andere missies dan de mijne.’ Michel zegt het alsof het onmogelijk is dat ze ooit met elkaar door een deur zouden kunnen, de waarheid is dat ze onafscheidelijk zijn.

Het is de vijfde keer dat ze hier nu komen en op 2010 na, altijd in de oneven jaren. Op zoek naar houvast na hun missies, maakte de een vrienden met drank en de ander met drugs. Gabbers die allang niet meer welkom zijn en waar we het nu niet echt meer over hoeven te hebben.

‘Vandaag gebeurde er hier iets vreemds,’ zegt Rob op een gegeven moment, ‘Tijdens de rit hiernaartoe is er op mijn cruise control een moertje losgetrild. Een moertje m-6.’ Met zijn duim en wijsvinger geeft hij het formaat m-6 aan. ‘Niks ernstigs, zo’n ding heb je zo op de kop getikt en het is zo gerepareerd. Toen we vanmiddag door de winkelstraat van de kerk terugliepen naar het hotel, staan we even stil, ik kijk even naar de grond en wat denk je dat daar voor mijn voeten ligt? Een moertje m-6!’

Als bewijs steekt Rob een hand in de zak van zijn spijkerbroek en gooit het moertje op tafel.

‘Hij vindt het hè, niet ik.’ De blik in de ogen van Michel is goud waard. ‘Het ligt daar zomaar op straat voor zijn voeten. Precies dat moertje wat hij onderweg verloren is. Zoiets verzin je toch niet?’

In Lourdes is elk klein geluk of toeval al snel een openbaring van het bovennatuurlijke.