N˚ 10 Zeist 02 augustus 2019
Lieve Cris,
Aan de voet van l’Alpe d’Huez, ademt Bourg d’Oisans maar een ding: fietsen. Een adem die nergens zo fris ruikt als bij La Bicicletta. Het winkeltje kun je alleen maar voorzichtig betreden. Niet zozeer om te voorkomen dat je de gerestaureerde fietsen per ongeluk omver stoot, maar veel meer omdat de oppervlakte van de winkel kleiner is dan de hoeveelheid spullen die er te koop aangeboden worden.
Als je binnenkomt gaat er geen alarm af dat de winkelier doet verschijnen om naar meester klant te luisteren. De geest van deze winkel houdt van oude fietsen die hij oppoetst tot hun oude staat. Alleen voor de klant die zijn liefde begrijpt, die hem eerst laat afmaken waar hij mee bezig is, vervult hij wensen en maakt hij tijd. Echt zijn best om een fiets te verkopen doet hij niet. Je koopt hier geen fiets, je besteelt de eigenaar van een beminde. liever vertelt hij me wat er bijzonder is aan de fiets die naast ons staat en hoe hij het exemplaar achterin zal gaan te reanimeren.
Op mijn telefoon laat ik hem foto’s zien van onze Motobecane fietsen; anciens velo’s de ville. Opgelucht laveert hij me tussen de Peugeot’s, Mercier’s en een prachtige BGA Saint Etienne damesfiets naar een rek met oude wollen wielershirts. Hij trekt er eentje uit, houdt hem voor mijn borst en daarna naast het nog naakte frame (identiek aan mijn ancien vélo) achterin de winkel. Hij knikt, vertelt me dat de wielerclub Antipolis nog steeds bestaat en dat dit shirt hier voor mij heeft gehangen.
Kus
Niels
