Buiten bij de wijnwinkel van Nicolas hebben we afgesproken. Voorop zijn rode Motobécane wordt een van staal gevlochten mand onder een veer geklemd. Het ’Brooks’ zadel is in de loop der jaren bijna zwart geworden en heeft de vorm aangenomen van het achterwerk van zijn meester.

‘Eerst even mijn bestelling hier ophalen, dan kom ik bij je’, wimpelt Mart me af terwijl hij zijn fiets tegen een plataan aan slingert. In de schaduw bekijk ik de fiets van mijn afspraak eens van dichterbij. Voor heeft hij een vast verzet en de vijf versnellingen achter worden nog met een commandeur naast het balhoofd bediend. De jasbeschermer wordt gevormd door inmiddels vervaalde elastieken die vanaf de naaf naar het spatbord lopen.

‘De enige plek waar je de nieuwe wereldwijnen kunt krijgen is hier’’ Triomfantelijk laat Mart me een Shiraz zien uit Barossa Valley.

‘Drink je nooit Franse wijn?’

‘Op wat wit uit de Loirestreek na en een enkele rode vriend mag je van mij alles uit Frankrijk houden, de zware toestanden uit het westen in het bijzonder.’

‘Als je van exotisch houdt,’ probeer ik zijn humeur wat op te vijzelen, ‘dan neem ik aan dat je verguld was met de bolletjestrui van Teklehaimanot deze week.’

Voor het eerst zie ik Mart breed lachen. ‘Die jongen gaat nog ver komen, hij zou deze trui weleens tot zijn doel gemaakt kunnen hebben.’

‘Wit?’ vraag ik.

‘Ja, voor rood is het nog te vroeg en te warm.’

‘In Nederland werd er wat over hem gegrapt,’ ga ik verder over Teklehaimanot: ‘de bolletjespiet leerde van jongs af aan fietsen in een peloton van zeventien broers en zussen.’

‘De wat?’ Alsof hij zojuist een zware toestand uit het westen te verduren heeft gekregen sproeit de Loirevriend over de tafel. ‘Wat een stelletje onbenullen zijn het toch! Die man, de eerste neger in de bolletjestrui, is de Obama van het wielrennen. De Obama van het wielrennen, mag ik dat zeggen?’

Even laat ik de stilte voor wat hij is, ik maak oogcontact en antwoord: ‘Yes you can, Mart.’

Niels ®oelen

Meer Trainen met lezen