Lieve Joyce,
Dat ik niet veel heb met verjaardagen of feestdagen was al op jonge leeftijd duidelijk. Ik denk dat ik een jaar of zes was toen ik aan mijn moeder vroeg waarom er wel een Moederdag en Vaderdag bestaan, maar geen Kinderdag. Bits antwoordde mijn moeder dat het iedere dag van het jaar Kinderdag was. In lijn met deze dagen was het afgelopen dinsdag Vrouwendag, een dag die zijn oorsprong kent in 1910, nog voor de WO I, Joyce. Een tijd dat vrouwen weinig in te brengen hadden en er van gelijke kansen (voor zover dat in een democratie kan bestaan) serieus geen sprake was.
Ruim een eeuw later voelen vrouwen zich nog steeds gediscrimineerd, al heb ik de indruk dat voor veel mensen (niet alleen vrouwen dus) discriminatie een troefkaart is die je speelt om je eigen tekortkomingen te verbloemen. Vrouwendag, Joyce, is in mijn ogen even treurig als de verkiezing van de meest invloedrijke vrouw van het jaar. Alleen al door het organiseren van de verkiezing en de dag maak je jezelf ondergeschikt aan diegene waartegen je opkijkt, de man.
Ik doe mijn best, Joyce, om me in dit soort zaken te verplaatsen, al was het maar door het zingen van I wish I was a girl van the Counting Crows, maar meestal word ik al snel overspoeld door cynisme. Neem nou Jeanine Hennis die afgelopen jaar door Opzij en een jury van louter vrouwen uitgeroepen werd tot invloedrijkste vrouw. Het juryrapport roemde haar dossierkennis en prees haar omdat ze eigenhandig de bezuinigingen had weten te keren.
Zelf ben ik geen minister, maar voor zover ik inzicht heb in de politiek is dossierkennis voor een minister de core business. Met andere woorden is Opzij ofwel trots dat ook een vrouw gewoon haar werk doet, ofwel moet er een conclusie getrokken worden over de overige politici. De tweede reden zou wel degelijk een prestatie zijn, ware het niet dat er twee problemen zijn. De eerste is dat de bezuinigingen niet gekeerd zijn, er wordt alleen ietsje minder bezuinigd. De tweede is dat ik durf te stellen dat de bereidheid om in defensie te investeren een grotere correlatie heeft met het neerstorten van de MH17 en de opkomst van de IS dan met de inspanningen van onze minister.
De deskundige Opzij-jury maakt door dit soort rapporten niet alleen zichzelf maar ook andere vrouwen belachelijk, Joyce. Ze slaan door en zien in alles seksediscriminatie. Een mooi punt dat Chris Rock bij de Oscar-uitreiking duidelijk maakte toen hij zei dat de vraag aan een vrouw over wat ze draagt niets met seksisme te maken heeft. De mannen dragen immers allemaal een smoking, waar de dames gelukkig een stuk meer vrijheid hebben in hun keuze. Of zoals de Amerikaanse filosofe Christina Hofs stelde in Vrij Nederland: ‘Het feminisme is gekaapt door humorloze vrouwen die geloven dat ze voortdurend worden bedreigd door mannen.’
Als je iets van het antwoord van mijn moeder kunt leren, dan is het dat Vrouwendag, Moederdag en Vaderdag zijn wat het bal was voor Assepoester. Vandaag mag je ervan genieten, zijn er slingers en sta je even in de schijnwerpers, mag je dansen in je mooiste jurk. Alleen vandaag, Joyce. Als de klok twaalf uur slaat, is de betovering verbroken.
Liefs
Niels
