15 Feb ’21 lockdown dag 60

Het is de dag van een bescheiden wonder. Vandaag was ik getuige van een kleine en verwaarloosbare stap voor de mensheid, maar een gigantische stap voor de relatie met mijn zoon. Een dag waarop de verloren hoop over het opvoeden van pubers nieuw leven ingeblazen werd.

Ik geef toe dat ik mijn hart vasthield toen hij in de keuken bij het koken zijn telefoon aan mijn box koppelde. Ik zat klaar om hem te vragen het geluid zachter te zetten en te klagen over de muzieksmaak van de jeugd van tegenwoordig, maar werd overvallen door de kenmerkende tonen van Hendrix’ all along the watchtower. 

Headbangend met onze corona coupes, speelden we luchtgitaar en maakten lasagna. Na het eten overwoog ik hem te vragen zijn kamer, die meer weg heeft van Pompeï na een vulkaanuitbarsting dan van een slaapvertrek, op te ruimen. Ik zweeg, je moet niet teveel in een keer willen.  

Niels ®elen