De Leeuw
Lieve Paul,
In tegenstelling tot jou was ik niet buitengewoon dienstplichtig. Twintig was ik toen ik opgeroepen werd omdat ik na mijn vwo niet direct was gaan studeren. Ik zal eerlijk tegen je zijn, ik zag er tegenop. Het leger leek me, zeker na de glasnost en perestrojka van Gorbatsjov, een stoffig bedrijf dat bij gebrek aan klandizie gedoemd was tot een faillissement.
Niets bleek echter minder waar. Na een opleiding tot bestuurder van een Leopard-tank belandde ik in Seedorf waar ik op basis van mijn sportprestaties geselecteerd werd voor een speciaal team dat deel mocht nemen aan internationale verkenningswedstrijden. Een jaar lang trainden we met een select groepje intensief en genoot ik van het avontuur dat ons dagelijks geboden werd. Ik leerde er wat kameraadschap betekent en maakte er vrienden die ik tot op de dag van vandaag koester.
Na een jaar dienstplicht zwaaide ik af, Paul. Mijn sollicitatie voor de Koninklijke Militaire Academie was ingediend, maar pas een jaar later liep ik als jonker het kasteel van Breda binnen om vijf jaar later als pelotonscommandant uitgezonden te worden naar Cyprus.
Formeel maakte die eerste missie mij al een veteraan, maar voor mijn gevoel was ik dat pas na Afghanistan. Een missie waarvan we wisten dat de oorlog ons vroeger of later weten te vinden. Een missie waarvan de spanning viel af te lezen op de gezichten van je vrouw, je kinderen en je familie op het appèl vlak voordat je het vliegtuig in stapt.
Afghanistan drong langzaam maar zeker tot door tot in mijn vezels en liet diepe sporen na, Paul. Mijn weg hier vinden en Nederland weer begrijpen kostte tijd. Voor sommige mensen in mijn omgeving duurde het simpelweg te lang of ze zagen de verandering die het had gebracht. Ze realiseerden zich dat ik nooit meer dezelfde zou worden, zoals mensen ook na andere ingrijpende gebeurtenissen van elkaar kunnen vervreemden.
Vandaag 25 juni is het veteranendag, lieve Paul. Als die dag voorbij is, zou ik je mee willen nemen naar het strand waar je rond een kampvuur luistert naar de verhalen van Atha, Bob, Heij, Boes en andere van mijn kameraden. Misschien lees ik je nog even uit mijn boeken voor, waarna je veilig in slaap valt onder de sterrenhemel omdat je weet dat wij vannacht over je waken.
Liefs Niels
Niels ®elen
Goed stuk!
Gr. Brutus.
To geschreven Niels!
Groet,
Ted
Wat een fantastisch mooi stukje realiteit, humor en waarheid. Met genoegen gelezen dank je daarvoor.
Groet en collegiale hoogachting
Joop
Voor een second in 2006 die enthousiast zijn vak deed had je al mijn respect.
Voor een veteraan die heeft weten te verwoorden waar vele van onze collega’s mee worstelen nog meer respect.
Meneer de Leeuw dit is een mens die zijn nek voor ons en iedereen heeft uitgestoken, zoals hij zijn er nog 116999
Zou ook wel met jullie mee willen naar het strand ….Dan vertel ik mijn Libanon verhaal
Groetjes
Bart
Mooi geschreven Niels, als vrouw van een Libanon veteraan. Voel ik met je mee, heb ook een luisterend oor voor de andere verhalen Net de veteranendag mogen mee maken zet mij al s vrijwilligerswerk in voor stichting de witte anjer
Groet
Janny Koerts voel met je mee denk met je mee.
Als Paul op je uitnodiging in wil gaan kom ik wel mijn verhaal vertellen bij een kampvuur en goed glas/sigaar erbij. Groet Atha
Thks Wietse. Je bent altijd welkom
Mooi, heel mooi! Ingaan op deze uitnodiging kan niet uitblijven.
Nelleke
Wat een heerlijk stuk Niels! Geweldig en vol humor. Kon ik maar mee met jullie naar het strand. Dan deel ik ook mijn Afghanistan- verhaal.
Groet van een lezer en collega,
Wietse
Weer bijzonder beschreven, misschien dat Paul het begrijpt en respect voor jullie toont.
Voor jullie onbaatzuchtig je inzet voor vrede en veiligheid in deze wereld.
Bereid zijn tot het hoogste offer.
RESPECT.