29 dec ’20 lockdown dag 13

Ik kan het me niet meer voor de geest halen, de laatste keer dat ik moest huilen tijdens het snijden van uien. Elke poging daartoe slaat een periode over en eindigt in de keuken van mijn moeder. Snotterend boven haar snijplank, schuift ze haar bril omhoog en neemt ze een korte pauze om met het puntje van haar mouw voorzichtig haar tranen te deppen. 

Toen ik ooit in het bijzijn van een kok opmerkte dat echte uien niet meer bestonden, moest hij lachen. Kort zette hij zijn mes aan en snipperde, zonder een traan te laten, een ui. Alleen een bot mes laat volgens hem een ui bloeden en jou huilen .

Mijn keukenmes is scherp genoeg om de Yakuza jaloers te maken. In een kort moment van onoplettendheid, snij je je vinger ermee af zonder het ook maar te merken. Desondanks was hij niet opgewassen tegen de ui van vandaag. 

Niels ®elen