Tom Dumoulin
‘Gefeliciteerd Tom.’ Samen bollen we uit en dalen van de Jafferau richting het hotel. ‘Gefeliciteerd met je overwinning in de 101e Giro.’
‘Ik sta tweede Niels,’ Dumoulin kijkt me verbaasd aan, ‘tweede op veertig seconden van Froome. Heb je hem niet binnen zien komen? Heb je die solo van hem gemist?’
‘Nee, natuurlijk niet.’
‘Maar je gelooft dat ik morgen en overmorgen die seconden op hem goed weet te maken? Goedmaken op de man die in zijn eentje een solo rijdt van 80km!’
‘Ik geloof niet, nooit gedaan ook. In verhalen over wederopstandingen geloof ik al helemaal niet.’
‘Je was er natuurlijk bij in Galilea,’ Tom schiet in de lach, ‘de allereerste paasbrunch in het jaar 30 na Christus zonder Jezus zelf.’
‘Nee, Jezus was een visser, geen wielrenner. Maar ik denk aan de Tour van 2006. Landis die 17e etappe met een kater naar Morzine reed. Aan de eerste Tour die Armstrong won, of aan de miraculeuze wederopstanding van een zieke Nibali in de Giro van 2016.’
‘De wonderen zijn de wereld nog niet uit, maar zeg je nu dat Froome doping gebruikt heeft.’
‘Ik denk van alles wat je zonder bewijs niet hardop mag zeggen. Maar ik geloof niet in wonderen. Froome met zijn astma en anorexia… Vroeger op de middelbare school, bestonden ze niet; de jongens met astma die presteerden als het op duursport aankwam. Karpers in het gras, wanhopig happend naar adem strompelden ze door de twaalf minuten van de coopertest. Snikkend en krabbend aan de rode plekken in hun gezicht inhaleerden ze hun pufje. In het wielrennen van vandaag lijkt astma bijna een pre.’
‘Misschien, maar mij help je er niet mee Niels. Zoals je zelf zegt: er is geen bewijs en dus kun je niets anders accepteren dat hij dit jaar op indrukwekkende wijze de Giro naar zijn hand heeft gezet.’
‘Ja, toen ik het op tv zag heb ik hem hoofdschuddend uitgezet.’ zat het op tv te kijken en dacht dat the sky maar weer eens the limit was. Teleurgesteld zette ik hem uit om boodschappen te gaan doen.’
‘Je was gewoon teleurgesteld uit chauvinisme, boos omdat hij en niet ik het roze ging pakken.’
‘Dat ook Tom, dat ook. Maar veel meer nog omdat ik dacht dat we over tien jaar weten wat nu niet hardop gezegd mag worden: The Sky is the limit.’
Niels ®elen
