Kampioen Lichtgewicht Nacer Bouhanni

‘Ik zie niet wat het probleem is.’ Bouhanni kijkt alsof hij de onschuld zelve is.

‘Mensen vinden dat je gevaarlijk sprint,’ leg ik voorzichtig uit, ‘dat is toch niet heel vreemd in jouw geval.’

‘Want?!?’ Vanachter het podium in Saint-Vulbas rijden we een rondje uit naar het hotel.

‘Nou ja, het is natuurlijk de eerste sprint waarin je wat duwt, trekt, een elleboog uitdeelt en meer van dat soort zaken.’

‘Het is een sprint, Niels, geen balletvoorstelling.’

‘Natuurlijk is het geen balletvoorstelling,’ riposteer ik, ‘maar het is ook geen bokswedstrijd toch? Heb je gelezen wat anderen in het peloton ervan vonden?’

‘Pas du tout, geen interesse.’

‘Greipel vroeg zich af of het fair play was, Debusschere vond dat je de overwinning niet verdiende, Hofland meende dat je niet gedeclasseerd werd omdat je een Fransman bent in een Franse wedstrijd…’

‘Et alors?’ Bouhanni haalt zijn schouders op. ‘Een beetje knokken is normaal, het hoort erbij.’

‘Maar er zijn grenzen toch? Renshaw werd een paar jaar geleden uit de Tour gesmeten voor zijn kopstoot. Steels overkwam hetzelfde nadat hij een bidon naar Moncassin smeet.’

‘Een sprint winnen is veel meer dan alleen maar heel hard trappen,’ vertelt Nacer me, ‘je moet zelf ruimte maken en anderen de ruimte ontnemen.’

‘Zijn er dan geen grenzen?’

‘Luister Niels, de jury heeft me toch niet gedeclasseerd?’

‘Nee…’

‘Mooi, dan is dat duidelijk.’

‘Toch vind ik het nogal wat.’ Ook ik klink ondertussen geïrriteerd, ‘er werden kopstoten uit gedeeld.’

‘Sting like a bee,’

‘Dit was geen bij, dit leek meer een stier die de matador op de horens nam.’

‘Ik heb gevochten voor de overwinning en droeg hem ook op aan een groot vechter, een voorbeeld.’ Nacer parkeert zijn fiets tegen de teambus naast het hotel.

‘Je brengt anderen in gevaar alleen maar om zelf te kunnen winnen’, bijt ik hem toe.

‘Au revoir’, klinkt het koeltjes terwijl hij de deur in mijn gezicht dicht slaat.

Niels ®elen