Ilnur Zakarin – Katusha
‘Heb je die prachtige quote in het AD over jou gelezen vanmorgen?’
‘Wat denk je zelf,’ antwoordt Ilnur, ‘Nederlandse kranten hebben in de Russische kiosk geen prominente plaats en daarbij is mijn Nederlands nog slechter dan die paar woorden Russisch die jij leerde in Transnistrië.’
‘Ik bedoelde eigenlijk of iemand je het had laten zien en het voor je vertaald had.’
‘Stond er iets in wat ik zou moeten lezen dan?’
‘Je fietst zoals Gunda Niemann schaatste: slingerend, sleurend met je tong in je voorwiel en je rechteroog kijkt in je linkerachterzak.’
‘Noesjto, nou en?’ Zakarin klinkt ontspannen: ‘zo fiets ik al jaren, maar ondertussen gaat het wel hard. Heb jij, behalve mij, iemand gezien die het Quintana bergop moeilijk wist te maken?’
‘Niet echt, maar ik hoop dat Tom nog een beetje doorgroeit’, merk ik chauvinistisch op. ‘Tom kan ook heel goed en lang afzien, je bent hem nooit zomaar kwijt.’
‘Trouwens, heb je weleens gezien hoe Froome op zijn fiets zit? Dat verdient toch ook niet echt de schoonheidsprijs.’
‘Vroeger had je Escartín,’ vul ik aan, ‘hoe schever hij over zijn stuur hing, des te harder reed hij.’
‘Proklatia, verdomd,’ lacht Ilnur, ‘en wat dacht je van het geslinger van mijn kameraad kamikaze Abdoesjaparov.’
‘Tovaritshch Abdoe,’ herhaal ik, ‘spectaculaire renner, werd die niet ook ooit gedeclasseerd wegens onreglementair sprinten?’
‘Het zou me verbazen als hij ooit een reglementaire sprint heeft gereden, Niels. Maar even wat anders: welke dikke journalist schreef deze prachtige ode aan mij?’
‘Whahaha, Thijs Zonneveld is zeker geen dikke journalist, Ilnur. Sterker nog, Thijs was ooit een profrenner en heeft de laatste jaren een patent op het Nederlands Kampioenschap Wielrennen voor Journalisten.’
‘Zonneveld? Die dunne met zijn mooi gekamde haren en dat halve baardje?’
‘Je kent hem?’
‘Absoluut,’ legt Ilnur uit, ‘een echte stylist, zit al jaren prachtig op zijn fiets maar hij reed niet hard genoeg om ons bij te kunnen houden.’
