Streng Toezicht

Lieve Hilmar,

 

Afgelopen week volgde ik langs de zijlijn de discussie over Ludwina D. Ludwina bleek niet alleen callgirl maar erger nog, ze was voor € 1980,- per avond in te huren als de strenge meesteres Conchita van der Waal. In eerste instantie vroegen de bij de koffieautomaat hangende collega’s zich af of dit nou zo’n ramp was.

‘Okay, ze is heeft een bijbaan als SM-meesteres, maar so what?’

‘Het gaat om integriteit, ze is omkoopbaar.’

Opnieuw volgde een ‘so what’. De redenatie hiervoor was simpel en effectief, Hilmar.

‘Heb je kinderen?’

‘Ja.’

‘Dan ben je omkoopbaar, een foto van je zoon of dochter op het schoolplein met de opmerking: “mooie nieuwe schoenen, die zouden weleens in zeven sloten tegelijk kunnen lopen als je niet oppast volstaat. Als ouder voel je hoe je strot wordt dichtgeknepen en ben je ineens tot veel bereid.’

‘Ze droeg ook een SS-uniform.’

‘Alleen de pet, meer niet.’

Met enige regelmaat blader ik door de Elle, Hilmar, en voor zover ik me kan herinneren heb ik daar nooit eerder dames in een dergelijk uniform gezien. Maar in de scene waar Conchita actief is, lijkt het me geen uitzonderlijk geval. Bij sommige motorclubs ook niet overigens, maar die hebben met mode weinig te maken.

Door het gesprek probeerde ik me een beeld te vormen van de kledingkast van Conchita. Naast een groot assortiment prachtige hakken zal ze ongetwijfeld beschikken over een dure (wat niet per definitie mooi hoeft te zijn) lingeriecollectie, diverse hoofddeksels en wat accessoires van gelakt leer.

Ik vroeg me af. Hilmar, hoeveel vrouwen beschikken ,al dan niet met medeweten van hun man, over een lade waar onder de dikke wollen trui of sokken jarretelles en wat speeltjes verborgen gaan. Een schaamla, waarvan de buren niets mogen weten omdat ze je anders chantabel maken.

‘Wat vindt jij er eigenlijk van, Niels?’ vroeg iemand mij. Ik verfrommelde het plastic bekertje en wierp het in de prullenbak. Ik wees naar mijn neus.

‘SS-petten en ik zijn water en vuur.’

‘Maar, mag ze blijven?’

‘Ik stel voor dat ze haar opnieuw inhuren.’

Van mij, Hilmar, mag ze elke dag, uitgedost in haar strenge Conchita-mantelpakjes, netkousen en hakken, naar haar werk komen. Namens De Nederlandsche Bank bezoekt ze bankdirecteuren met bonusplannen. Discreet sluit ze de deur van de directiekamer, gooit haar lange leren SS-jas uit en hup de zweep erover. Haar gage is, gezien de opbrengst, nog slechts een fooi waar ik graag aan meebetaal. Of vind je me nou seksistisch?

 

Liefs Niels

 


Niels ®oelen

Share and Enjoy !

Shares

2 comments

  • Niels Roelen  

    Beste Alain,

    schrijven is natuurlijk ook bedoeld om je fantasie te prikkelen. 😉 Dank voor de twee grote complimenten!

    Groet,
    Niels

  • Alain  

    Geweldig zo als je deze zeer actuele situatie beschrijft Niels; jammer dat er geen plaatjes bijstaan, ik moet er mijn fantasie maar op loslaten.
    Ik kijk alweer uit naar jou volgende column.
    mvg

Leave a reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Geverifieerd door ExactMetrics