09 Jan ’21 Lockdown dag 24

Vanaf mijn zesde gingen wij in de krokusvakantie op wintersport. Door ons op vrijdag ziek te melden, ontweek mijn vader de files naar ons vaste appartement boven de smidse van de Familie Unterrainer. 

Vanachter het raam op de tweede verdieping, staarden mijn broer en ik elke avond naar de lamp die boven de kruising van de Kirchplatz en het Dorf hing. Hopend op de glinstering van sneeuwvlokken, op maagdelijk verse pistes om over te kunnen skiën. In een late krokus, wanneer de alpenweides als bruingroene puisten al door de sneeuw begonnen te drukken en er in de lamp niets te zien viel, was er bij mijn broer van hoop geen sprake meer. Dan raakte hij in een soort schoktoestand.

Al maanden voor onze wintersport keek mijn broer zeker drie keer per dag naar de sneeuwhoogtes. Als we bij München nog geen sneeuw gezien hadden, wilde je in de auto niet naast hem zitten. Ik sluit niet uit dat hij vandaag in de file naar Vaals heeft gestaan. Gewoon om zeker te weten dat er sneeuw ligt. 

Niels ®elen