In september fietst het Wounded Warriors Cycling Team een week door Bosnië. In acht etappes leggen we 722 kilometer af en maken we 11.068 hoogtemeters. Op deze site deel ik de dagboekfragmenten over de voorbereiding en de tocht zelf. Doneren voor dit goede doel via deze link of onderaan dit blog.

Zondag 20 februari 2022

In principe is mijn cyclocrosser er klaar voor, maar ik niet. Onderweg naar de supermarkt voor broodjes waarschuwen de dansende bladeren en de afgebroken takken me vanmorgen al voor hoe Darcy en Eunice deze week het bos achtergelaten hebben. Een mikado met meterslange prikkers waardoor het singletrack waarschijnlijk meer weg heeft van een hindernisbaan dan van een mountainbikeparcours. In plaats van door het bos te crossen kun je met je fiets op je nek gaan hordelopen door de drek. 

Verveeld probeer ik een boek te lezen, maar het schiet niet op. Onderuitgezakt op de bank kijk ik met een oog afwisselend naar het ijshockeyfinale, de viermansbob op de tv en uit het raam. Honden pissen met tegenzin tegen zwiepende bomen. Hun baasjes leunen voorover tegen de wind die ook struiken plat blaast en meeuwen hoog in de lucht minutenlang op hun plaats houdt om ze dan ineens meters naar achter te smijten. 

Diep van binnen hoop ik dat het weer vandaag zo blijft. Het is mijn excuus om een dag niets te doen. Met een dekentje over je benen wat surfen op het net. Doelloos op je telefoon door foto’s van vrienden scrollen. 

Opengeslagen op zijn buik, ligt mijn boek inmiddels naast me. De regen slaat tegen de ruiten en spoelt de straten schoon. Straks na een warme chocomel of een kommetje soep met brood druk ik mezelf als een bobsleeër dieper weg in de bank. Cocoonen zoals op bivak, waar je als een rups je warme slaapzak kroop. Misschien dat ik straks nog even opsta om de open haard aan te steken. De kans is groot dat ik daar vandaag, op deze jour sans, te lui voor ben.  

Een donatie doen aan de veteranen? dat kan hier.

Lees hier de overige dagboekdelen

Niels ®elen