In september fietst het Wounded Warriors Cycling Team een week door Bosnië. In acht etappes leggen we 722 kilometer af en maken we 11.068 hoogtemeters. Op deze site deel ik de dagboekfragmenten over de voorbereiding en de tocht zelf. Doneren voor dit goede doel via deze link of onderaan dit blog.
Zaterdag 4 december 2021
Achter op het terras staat mijn cyclocrosser klaar om, voor het eerst in dit winterseizoen, uitgelaten te worden. De bruin verroeste ketting van mijn fiets vormt een schril contrast met het maagdelijk witte frame. Vergeten om in te vetten na het schoon spuiten van de vorige rit.
Ik drink mijn koffie op en loop de keuken in. Mijn wielerschoenen tikken op het parket. Als ik vroeger op de fiets naar de kazerne ging, keken collega’s altijd even op van hun bureaus als ze dit hoorden. Steeds weer las ik dan de teleurstelling van hun gezichten af als er geen paar hoge hakken passeerde.
Thuis is er alleen een kat die me mauwend de keuken in volgt in de hoop op een extra rantsoen. Subtiel veeg ik haar een beetje aan de kant terwijl ik uit het rekje met kruiden een aantal flesjes aan de hals omhoog trek.
‘Olijfolie. Deze zocht ik Nounou’, knik ik naar haar. Het is nooit een goed idee om je kinderen de namen van je huisdieren te laten verzinnen. Buiten giet ik een scheut olie op een oude lap en veeg de roest van mijn ketting af. Als hij na een paar tellen weer glimt, draai ik de trappers rond en laat de olie inwerken.
‘Extra vierge is een natuurproduct poes’, omdat ik alleen ben, vertel ik haar hoe goed het smeert, dat het biologisch afbreekbaar is en dus goed voor het milieu.
‘Whatever,’ zie je haar denken als ze volledig ontspannen in de winterzon op de balustrade ligt. Van mijn behoefte om me in strak lycra met een helm anderhalf uur lang over wat bospaden te jagen heeft ze nooit iets begrepen.
Niels ®elen
