‘Wist je dat hier ergens een Luxemburgse renner is omgekomen?’ Terwijl Johnny het zegt gaat hij even staan, draait om en kijkt me in het gezicht. Ik trek een grimas vanwege het gestuiter over de kinderkopjes.

‘Faber, de Reus van Colombes,’ vraag ik, ‘die als eerste niet-Fransman in 1909de Tour won?’

‘Zou kunnen, ik zoek vooral naar de geschiedenis van de streek. Zijn naam heb ik nooit opgezocht.’ We draaien strook 12 op, Orchies – Chemin des abbatoirs, een dorpje dat volgens Johnny al aan het begin van W.O. I verwoest werd. ‘Er zijn nog maar weinig mensen die weten dat het niet de kasseien zijn, maar de oorlogsslachtoffers die deze koers haar bijnaam Hel van het Noorden bezorgden. Soms dwalen mijn gedachten zover af dat ik het idee heb dat het schedels van gesneuvelde soldaten in plaats van kasseien zijn waar je overheen rijdt.’

‘Hoeveel renners kennen eigenlijk de geschiedenis nog van de gebieden waar ze doorheen koersen?’ vraag ik, nog steeds klevend in zijn wiel. Johnny deelt een energy bar met met me zoals de soldaten in die tijd schuilend in de loopgraven achter de concertina’s hun rantsoenen deelden. Hij vertelt me over Walcheren, de Ardennen en de Alpen die niet alleen door Hannibal met olifanten werden bedwongen, maar ook de opmarsroute van Napoleon vormden.

Mijn benen voelen zwaar en ik ben blij dat hij vertelt. Op mijn verzoek slaan we twee kasseienstroken over en steken we na Auchy’s door naar Pont-Thibaut.

‘De Alpen en de Ardennen lijken mij meer jouw terrein,’ Ik laat een korte stilte vallen maar Johnny reageert niet, ‘desnoods La Route Des Crêtes. Een prachtige route die alle cols in de Vogezen met elkaar verbindt. Een weg die diende om de Franse troepen aan het front buiten het zicht van de Duitsers te bevoorraden.’

‘Ik weet het en het klinkt misschien stom,’ even twijfelt Johnny, ‘maar soms mis ik de roem die het prikkeldraad bracht.’

Niels ®elen

Deze column verscheen eerder deze week op www.touretappe.nl Trainen met is een fictieve ontmoeting tussen een bekende renner en Niels.