Met zijn rechterhand bladert hij even snel door het stapeltje brieven dat hij vasthoudt. Een aantal verdwijnt direct terug in het karretje dat hij vervolgens een zetje geeft zodat het zelfstandig precies twee tuinpaden verder rolt. Na de eerste brievenbus draait hij zich een kwart slag om als een krab achter de boom langs te lopen naar de volgende brievenbus.

Als ik de postbode ben gepasseerd is het verder rustig op straat. Bomen ruisen in de wind, een oude man schoffelt het zevenblad tussen zijn planten uit. Om het zweet van zijn voorhoofd te vegen trekt hij een katoenen zakdoek uit de dikke bruine ribbroek. Zelf slinger ik mijn boodschappentas over mijn andere schouder. De lege flessen rinkelen.

Bij de supermarkt zoek ik even naar een bekende, iemand om een praatje mee te maken over niets. Dan duw ik de lege flessen een voor een zo hard mogelijk de glasbak in en glimlach bij de keren dat ik ze ook daadwerkelijk hoor breken. De boodschappen zijn sober, perssinaasappelen, wat ham, een half brood, wat melk, eieren en een stukje vlees voor vanavond.

Op de terugweg loop ik even de snackbar in voor een softijsje. Een blond meisje verliest haar ballon aan de wind en begint te huilen. De oude man lijkt klaar met zijn tuin, zit op zijn tuinstoel en rookt shag. Waar eerder de postbode liep, zet een jonge vrouw nu haar kind in de wagen, ze wijst naar mijn ijsje.

Thuis ruim ik de boodschappen op, ga even op de bank liggen, sluit mijn ogen en luister naar de leegte. De kinderen zijn na drie weken weg, op vakantie met hun moeder. Als de brievenbus kleppert, zit ik in ene rechtop. Ik glimlach, sta op en loop naar de deur. Van de mat raap ik het stapeltje post op, laat mijn hand erdoorheen glijden en zucht. Geen post die het alleen zijn verzacht.