9 Feb ’21 lockdown dag 55

In deze tijd kwam ik thuis de deur niet uit zonder een grondige inspectie van mijn moeder. Het moment dat ze op de deurmat gehurkt voor me kwam zitten en dat extra rukje gaf aan een rits die al dicht zat, de knoop van mijn shawl nog wat strakker aantrok en de plukjes haar die ze samen met mijn oorlellen zorgvuldig onder een muts schoof.

Alleen met mijn handschoenen kon ik haar hulp goed gebruiken. Met mijn arm recht vooruit gestoken, schoof zij de manchet van de want over mijn hand en liet hem onder mijn mouw glijden. Vlak voordat ze me de deur opende, pakte ze me altijd met twee handen beet, kuste me op mijn voorhoofd en fluisterde dat ik geen kou moest vatten.

Ingepakt als een Michelin mannetje, kwam haar bezorgdheid over de kou totaal belachelijk op me over. Een opmerking die me nu in principe net zo bizar lijkt als het binnen halen van pinguïns vanwege extreem winterweer.

Niels ®elen