Personeelsbeleid

‘Hey Niels, lang niet gezien. Waar ben je tegenwoordig geplaatst?’ Vraagt een collega officier die ik op Veteranendag tegen het lijf loop.

Militairen voeren actie in Den Haag

‘Tot 1 januari in Amersfoort en jij?’

‘Hier om de hoek, het Walhalla op het plein. Waar ga je daarna naartoe?’

‘Na 1 januari? De dienst uit, schrijven.’

‘Shit man, dat meen je niet!’

‘Toch wel,’ ik slik en kijk omlaag, ‘schrijvers en defensie zijn geen gelukkig huwelijk, maar zoals de top de laatste jaren met het personeel omgaat ben ik ergens ook wel blij dat die kogel eindelijk door de kerk is.’

‘Wat een drama inderdaad.’ Zucht mijn collega al hoofdschuddend, ‘Heb je de mail ook gelezen die onze generaals hebben rondgestuurd?’

‘Over het fantastische loonbod van de minister?’ Mijn stem klinkt cynisch.

‘Ja, wat vond je ervan?’

‘Not done. De enige die deze mail had mogen sturen, hoofd directie personeel, die deed het niet. Het voorstel dat ze het personeel probeerden te verkopen was een pakketje schroot met een dun laagje chroom. In mijn ogen hebben ze hun positie misbruikt om een akkoord te forceren. Alsof ze hoopten dat we ze loyaal zouden volgen en ze daardoor een probleem minder zouden hebben.’

‘Dat vrees ik ook.’

‘Waar is de tijd dat commandanten zoals het hoort voor hun personeel gingen staan?’ Vraag ik.

‘Dat is voor de lage niveaus Niels, in de top spelen andere belangen.’

‘Heeft onze top dan eigenlijk wel een beeld van de onvrede en gesprekken die nu op de werkvloer gevoerd worden?’ Als je onze helden mag geloven is personeel hun grootste goed. Ondertussen verdampt ons pensioen, is de WUL nog niet gerepareerd, zijn we er in koopkracht fors op achteruit gegaan en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik vraag me ook af hoe ze denken getalenteerd en kwalitatief goed personeel binnen te kunnen houden. Hoe denken ze Barcelona op te stellen als je moet werken met het Budget van Willem II?’

‘Sommige dingen zijn voor de bühne Niels. Toen we onlangs vergaderden over de besteding van het extra geld dat we mogelijk gaan krijgen, is het woord personeel niet een keer gevallen. Toen ik ernaar vroeg, werd ik vreemd aangekeken. Personeel? Over personeel hebben we het hier voorlopig niet!’

 

Niels ®elen

Share and Enjoy !

Shares

4 comments

  • Niels Roelen  

    Militairen dienen sinds W.O.II niet meer zomaar uit te voeren. Er wordt van ze verwacht dat ze kritisch nadenken over elke opdracht van bovenaf. Het is een besluit dat genomen is om te voorkomen dat militairen zich verschuilen achter: ‘Befehl wist befehl.’
    Los daarvan denk ik dat loyaliteit van militairen een belangrijke kernwaarde is, echter de militair mag ook iets verwachten van de loyaliteit van de politiek naar hem of haar toe.

  • Marijn Verbaant  

    Wacht even?! Militairen boven de rang van kolonel niet dan? Iets met vertrouwen in de leiding …. eens met de opmerking over commandanten due voor en achter hun personeel gaan staan!

  • A Dokter  

    Mil. tot en met de rang van kol. voeren de taken uit ie de politiek hen oplegt.

  • Albert Schenkel  

    De “TOP” van vlag- en opperofficieren wordt al bijzonder behandeld door het hebben van een eigen CAO. De nazorg door de defensie is voor deze groep beter geregeld dan voor ieder ander. Zo worden ze op voordracht van de minister van defensie aangesteld als lid van een raad van bestuur. Herinnert u zich nog de kamervragen over de vergoeding van VADM BD Kelder als lid van de raad van bestuur bij TNO?
    Bijna twee keer de Balkenende norm bovenop zijn UKW werd wat te gortig gevonden dus werd de salariëring aangepast. Daarna werd VADM BD Wim Nagtegaal op voorstel van de minister van defensie voorgedragen en hij vervult tot op heden deze functie met bijbehorende vergoeding. Niet bijten in de hand die je voedt!

Leave a reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Geverifieerd door ExactMetrics