Lieve Jeanine,

Toen ik deze week na een dag les geven aan collega-officieren en onderofficieren in de auto de radio aanzette, verscheen er een glimlach op mijn gezicht. Peter van Uhm en een aantal anderen betoogden dat een wankele wereldorde een leger vergt met grotere slagkracht. Jij reageerde openlijk blij met de steun voor het ministerie dat, na vele jaren van bezuinigen, dusdanig invalide geworden is dat de krijgsmacht ondertussen het Draaginsigne Gewonden wel verdient.

Na het koken bladerde ik van achteren naar voren door het NRC. Hoewel ik kort werd afgeleid door een stuk over mijn geliefde Kermit de Kikker viel mijn oog kort daarna op een kop met nagenoeg dezelfde tekst als die op de radio werd gebruikt. Ik weet niet welke krant je leest Jeanine, maar ongetwijfeld zal ook jij gelezen hebben wat wij allang wisten. Het verhaal over onstabiliteit, de terug lopende investeringen in het leger, de twee procent van het BBP die wij al jaren niet meer halen en het toenemend aantal missies waar jouw jongens (en meisjes natuurlijk) sinds de val van de Muur aan deelnemen.

Toen de rook van het artikel enigszins was opgetrokken, kreeg ik een helder zicht op de barricades en de helden die er bovenop stonden. ‘Genoeg is genoeg!’ riepen de prominenten die zo met ons lot begaan waren.

Kwaad smeet ik de krant in de oud papierbak. Ik neem aan dat ik je niet uit hoef te leggen dat Hillen, Van Middelkoop en een handje vol oud-generaals, evenals een aantal actief dienende officieren overigens, je met deze erfenis hebben opgezadeld. Ik zag ‘slagers’ die vanwege hun eigen belangen principieel vegetarisch waren geworden en na hun pensioen opkwamen voor de terugkeer van de bio-industrie. Mannen die hun principes veinsden Jeanine, maar vervolgens hun eigen salaris zeker stelden met een simpel: ‘wat verandert er als ik aftreed?’ Als zij het niet doen, doet een ander het wel.

Terwijl de politie in Nederland een file veroorzaakte en de oppositie pleitte voor loonsverhoging van alle ambtenaren behalve die van defensie dacht ik aan het gesprek dat Wim Brands voerde met Joris Luyendijk. Een gesprek over de financiële wereld en hoe zij daar hun megalomane salarissen verdedigden. Ik geloof niet dat er mensen zijn die een salaris van 3,7 miljoen euro per jaar waard zijn, maar denk jij ook niet dat, kijkend naar de morele moed van onze voorgangers in die petitie, er in de uitspraak ‘if you pay peanuts, you get monkeys’ op zijn minst een kern van waarheid schuil gaat?

Liefs,

Niels

Niels ®elen