Mezzo del Nulla 12-08-2018

Lieve Cris,

Wat moet ik nou met een foto, een autoscatto? Mensen op de foto zijn niet zo aan mij besteed, al ben ik altijd weer verliefd op jouw naakten. Ik hou van schrijven Cris. Letters die als een soort binair stelsel je hoofd laten werken om foto’s te composeren in je hoofd.

Vanavond aten we, te laat en te lui om naar een winkel te gaan, een pizza in Cala Gonone. Waarna we ontspannen door de bergen terug slingerden richting Dorgali. We zitten niet in Dorgali zelf, maar op een minuut of twintig ervandaan. In een vallei waar meer geiten en zwerfhonden lopen dan mensen. Een plek die volgens Google in the middle of nowhere ligt; ‘La Mezzo del Nulla.’

Vanaf het vliegveld deden we er een uur of twee over om met de routebeschrijving die ik van de eigenaresse had ontvangen het huis te vinden. De straat hier heeft geen naam, de weg slingert door het ruige Sardinië waar we omringd worden door olijven, cypressen, druiven en jouw geliefde vijgen. Vijgen Cris die zo rijp zijn dat de opengescheurde vruchten met hun paars-witte zaden lijken op wijd openstaande dinosaurusbekken.

Om niet opnieuw te verdwalen had ik de locatie van het huis toegevoegd aan de favorieten op de TomTom en lieten we ons ontspannen naar Villa Pietra navigeren. De snelste route terug naar ons huis, bleek niet rechts, maar linksom te lopen en met nog een paar kilometer te gaan verlieten we de hoofdweg.

De onverharde weg vol haarspeldbochten, vertoonde sporen van regen en liep stijl omlaag. Ik zag de spanning van mijn moeder die haar vingers wit kneep aan de handgreep in het portier. Haar blik was star en ondanks dat ze zich inhield klonk er af en toe geklaag richting de navigatie die een route had gekozen die werkelijk nergens op sloeg.

Terwijl Mareine en Ties achterin vonden dat deze weg en ik als persoon het niet slecht zouden doen in het programma ‘de meest gevaarlijke wegen van de wereld’ verbleekte mijn moeder. De selfie die zij in haar hoofd had…  Het moet een apocalyptisch beeld geweest zijn waarin wij tientallen meters omlaag zouden donderen. Vier Nederlanders die spoorloos verdwenen, achtergebleven in Mezzo del Nulla.

Zoen

Niels