Hey Bink,

Als ik minister Faber mag geloven, beleven wij met de asieltsunami de ernstigste crisis sinds de uitbraak van WO II. Zo ernstig dat zij gedwongen is om het parlement aan de kant te schuiven, de democratie buiten spel te zetten en te komen met een crisiswet, want er moet natuurlijk echt iets gebeuren. Dat het asielprobleem voor de PVV slechts een campagnethema is, mag duidelijk zijn. Het valt eenvoudig op te maken uit het feit dat ze al bijna vier maanden lang moord & brand roepen, maar elk plan om de brand te blussen ontbreekt. 

‘Het gaat goed met de crisiswet,’ liet Faber gisteren weten, ‘hij is af en in onderhandeling bij de fractievoorzitters.’ Die fractievoorzitters wisten van niets en Faber nam haar woorden terug, net zoals de borden die ze bij Deense asielzoekerscentra zag (hier wordt gewerkt aan uw terugkeer) een vergissing waren. Toch was ze diep van binnen gelukkig. Het gaat de PVV immers niet om de komst van de wet, maar om het psychische effect van het constant hameren op dat ene punt. 

Het deed me denken aan vroeger, de tijd dat je tegen mij aangekropen tekenfilms keek. Aan die ene aflevering van Dexter’s labratory waarin hij succesvol de wereld verovert omdat hij niets anders meer kan zeggen dan de woorden omelet du fromage. Asielcrisis resoneert Faber hier met succes haar eigen het omelet du fromage. Ik mis je, maar blijf voorlopig nog maar even in Australië. 

Liefs Papa