Nuchter

Was ik één dag Bukowski,
dan drukte ik mijn dronken hoofd
(klagend over moedervlekken en afgekloven tepels)
diep tussen je dijen.

Mijn lul zou zoeken naar de randen van je orgasme
op jouw schaamlippen,
(na het krijgen van kinderen)
gevoelig op plekken waar ze dat niet horen te zijn.

De waarheid is dat ik,
(zelfs tijdens eenzaam rukken)
niet aan je durf te denken.

Stil,
als de onbekende boer die (per ongeluk)
de Venus van Milo ontdekte
kijk ik toe hoe andere mannen geil kwijlen
over je zuiver blanke lichaam
terwijl ik dieper ploeg om je compleet te maken.

Waarom,
ben ik verdomme nuchter!

Niels ®elen

Het gedicht is opgenomen in de bundel tot al het zand