Lieve Mama N˚92 – Leven na de dood

N˚ 92                                                                                                         Zeist 09-07-2021

Lieve Mama,

Als puber lijkt Ties denk ik meer op mijn broer dan op mij. Aan de ene kant is er de onbevangenheid. Dat ultiem spontane en zijn ontwapenende glimlach. Aan de andere kant zijn er de zorgen over zijn toekomst. De zeven sloten. School, drank, drugs, slaaptekort, verkering (lees seks), desinteresse en daarbij horend puberaal geheugenverlies dat leidt tot verzet tegen alles wat op een regel of afspraak lijkt. 

Net voor Veteranendag legde hij een nieuwe bom onder mijn ouderlijk overwicht. ‘Ik kom niet’, liet hij doodleuk weten terwijl ik hemel en aarde had moeten bewegen om een kaartje voor zowel hem als Mareine te bemachtigen. ‘Ik haat die dag omdat het altijd alleen maar over jou gaat!’ Alsof dat nog niet genoeg was om hem (zoals jij dat altijd zei) achter het behang te willen plakken, voegde hij er en passant nog aan toe dat alles hier altijd om mij gaat. Dat ik nooit naar hem luister omdat ik altijd zit te schrijven en een boek belangrijker vind.

Dat ik op Veteranendag in de Koninklijke schouwburg ging vertellen dat uitgerekend deze dag voor mij om vooral hem en zijn zus gaat. Dat ik er al dertien jaar even bij stil sta dat ik nog leef en dus hun vader kan zijn, dat wist hij niet. Net zomin als hij weet dat ik schrijf omdat ik dan na de dood nog steeds besta. De hoop dat hij en zijn zus mij af en toe uit hun boekenkast halen, op schoot leggen en me lezen. Mijn brieven aan jou zijn eigenlijk ook niets meer of minder dan een manier om te voorkomen dat je er nooit meer zult zijn. 

Liefs     

Niels    

Niels ®elen

Share and Enjoy !

Shares

Leave a reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Geverifieerd door ExactMetrics