15 Mrt ’21 lockdown dag 88

‘Til je haar omhoog en laat me je voorhoofd maar eens zien’, klinkt de stem van oma  streng. Zenuwachtig wiebelen mijn broer en ik voor de bank waar ze haar pen aan een puzzelboekje boekje schuift voor ze het aan de kant legt.  ‘Als ik het niet dacht. Zwarte strepen!’

-Onmogelijk- kijken we elkaar verbaasd aan. We wisten dat dit moment ging komen en dus hadden we elkaar van te voren nog gecontroleerd. Voor de zekerheid zelfs nog in de spiegel bij de kapstok gekeken.
‘Hup. Wegwezen!’ Tevergeefs dus. ‘Denk op de gang maar eens goed na over wat jullie hebben gedaan, want als ik ergens een hekel aan heb… Dan zijn het dropjesdieven en jokkebrokken.’ 

Tegensputteren had geen zin. Mijn oma zag dingen die alleen opoes konden zien. Moeiteloos ontmaskerde ze elke leugen. Als ze nog leefde zou ik haar meenemen naar de verkiezingstruck van Baudet, zonder enige twijfel zou ze hem op de strepen op zijn voorhoofd wijzen en hem daarna genadeloos in de hoek zetten.

Niels ®elen