28 Jan ’21 Lockdown dag 43

Mijn broer sprak , behalve als hij gedronken had, op vakantie geen Frans. Dan verloor hij alle schaamte en had hij de moed om zich uit te spreken. Zelf was hij ervan overtuigd dat het dan beter was, maar behalve een vloeiende tongval had het met Frans geen moer te maken. 

Wat Frans was voor mijn broer, is dansen voor mij. Al hoef ik niet perse dronken te zijn. Ook als ik zeker weet dat er niemand kijkt, durf ik te dansen. Voor mij zit daar het grote voordeel van de lockdown. Alleen thuis, dans ik meer dan ooit tevoren. ’s Avonds moonwalk ik mijn bed in en de volgende morgen kom ik er dirty dancend, in mijn blote kont, weer uit. 

Dans is volgens kunstenaresse Anouk Kruithof overal en het is overal anders maar desondanks een universele taal. Ze heeft gelijk denk ik op het moment dat ik onderweg naar de supermarkt vriendelijk lachend nagekeken wordt. Even bloos ik en dan dans ik volkomen nuchter verder. Er is nu toch niemand die ziet dat ik geen maat kan houden.   

Niels ®elen