‘Van de ontluikende lente is nog maar weinig over vandaag.’ Vanuit de rij voor het Rijksmuseum kijkt ze achterom naar het Museumplein. ‘Onder de paraplu’s zie je hoe de winter nog weerspiegeld wordt in de grauwe gezichten van de mensen.’

‘Afgelopen week was er toch volop zon’, mompelt hij terwijl zijn vingers over het scherm van de telefoon schuiven.

‘Ja, maar wat is daar nu nog van over? Die druilerige regen.’ Het valt hem niet op dat ze hoopt dat hij tegen haar aan komt staan. Dat ze nadrukkelijk de kraag van haar jas omhoog trekt en dat haar pantyloze benen overvallen worden door kippenvel. ‘Ineens is het weer zo koud, terwijl ik echt van de lente hou. Afgelopen week schrok ik van toeterende vrachtwagenchauffeurs. Ik dacht eerst nog dat er iets met mijn auto aan de hand was.’

‘Ja, je rokje zal wel te veel omhoog geschoven zijn’, antwoordt hij cynisch. ‘Of misschien zat je weer eens ongegeneerd een banaan te eten?’

‘De lente is seks. Het moment dat de bollen uitlopen, dat tulpen, krokussen en narcissen uit de knop barsten en hun geslachtsdelen aan je tonen.’

‘Zie jij de lente als een metafoor voor seks?’ Voor het eerst sinds ze in de rij staan, kijkt hij opzij. ‘Alsof die bloemen penissen zijn, narcissen niet geel maar eerder geil zijn.’

‘Love lente,’ zegt ze terwijl er een warme lach op haar gezicht verschijnt. ‘Het is inderdaad pure porno.’

‘Ik heb er niet zoveel mee, ik hou van wind.’ Uit zijn portemonnee haalt hij een museumjaarkaart tevoorschijn. ‘De kracht van storm in de herfst aan het strand.’ Zwijgend lopen ze door de zalen van het Rijks.

‘Dan zal je je hier wel thuis voelen,’ probeert ze op de tweede verdieping. ‘Tussen de donkere kleuren van Rembrandt. Ook omdat hij met licht speelt zoals de wolken in de herfst met de zon.’

‘Misschien, maar de magie van dit museum ontgaat me totaal.’

‘Net als de lente.’

‘Ja, maar voor porno mag je me altijd wakker maken.’

Niels ®elen