Aku demarreert

‘Meende je serieus dat je de demarrage van Aru niet hebt gezien?’ Wil ik van Chris weten.

‘Tuurlijk zag ik het wel, maar Parijs is nog ver,’ Froome klikt in zijn pedaal en begint los te rijden op de rollers, ‘op dit moment is het gewoon verstandiger om diplomatiek te zijn.’

‘Maar wat vond je er dan echt van?’

‘Laag.’ klinkt het kortaf uit de mond van Froome. ‘Maar van een Italiaan kun je zoiets wel verwachten.’

‘Je hebt het niet zo op Italianen begrijp ik?’

‘Nee, jij wel dan? Dat laffe gedoe.’

‘Het blijft topsport.’ Froome pakt een bidon met voeding van me aan, ‘Ik zie Daphne Schippers ook niet op   Elaine Thompson wachten als haar veter loszit.’

‘Dat is appels met peren vergelijken Niels.’

‘Misschien, maar bij sport hoort ook pech. vraag maar aan Verstappen.’

‘Toch is dat anders. Neem nou bijvoorbeeld Nibali, gehaaid als hij is valt hij aan als Kruiswijk de berm in duikelt en een jaar later als Dumoulin moet kakken, verdedigt Froome, ‘Daar vind jij toch ook iets van?’

‘Natuurlijk wel, maar vind ik dat oprecht of is dat gewoon ordinair chauvinisme?’ Leunend op mijn eigen fiets kijk ik naar de spillebeentjes van Froome die in hoog tempo ronddraaien. ‘Weet je Chris, ik ben vooral dat chique, dat ridderlijke zat. Het is een wedstrijd, geen toertocht met je vrienden. De Tour moet oorlog zijn met andere middelen. Niks spel knikkers!’

‘Als we zo gaan koersen, waar ligt dan de grens?’

‘Geen idee, the sky’s the limit. Maar jij wachtte toch ook niet op Martin of Uran wiens derailleur naar de knoppen ging door die val van Porte.’

‘Touché,’ knikt Froome, ‘maar ik heb er ook niet bewust van geprofiteerd.’

‘De Engelsman in je?’ vraag ik cynisch terwijl ik hem een handdoekje aangeef.

‘Precies,’ lacht hij, ‘a true gentleman. Niks mis mee toch?’

‘Nee hoor, maar als ik jou was, zou ik in de rest van de Tour rekening houden met een harde Brexit.’

Niels ®elen