Je maintiendrai

bazaar Kabul

(Satire)

 

‘Ik kon het niet langer.’ Mullah Graip staart naar een paar versleten sandalen die onder een stoffige djellaba uitsteken. ‘Ik wilde het ook niet langer voor me houden.’

‘Kunt u misschien uitleggen waar u op doelt mijnheer Graip?’ Vanuit een zilverkleurige kan schenk ik thee voor ons beiden in en schuif een schaal met zuurtjes naar hem toe.

‘Abu, zegt u toch Abu. Jarenlang heb ik dit geheim bij me gedragen, maar het vreet zo aan mijn geweten dat ik niet langer wil zwijgen.’

‘Als ik u goed begrepen heb gaat het om een incident van een jaar of tien geleden.’

‘Ja, ik was getuige van een incident op de markt in Kabul. Het was een dag als duizend andere op de bazaar. We aten amandelen en dronken thee in de schaduw van een paar lage palmen. Vanuit de bunker, zo noemen wij de beveiligde wijk waar de Westerlingen wonen, komt een oude Toyota Hilux aangereden.’

‘Is dat opvallend of vreemd?’

‘Nee, nee zeker niet. Je zou kunnen stellen dat wat voor u de Volkswagen is, de Hilux voor ons is.’

‘Niets ongewoons dus?’

‘Op zich niet, ook de komst van een blanke op de bazaar is voor ons geen nieuws. De angst die jullie hebben voor buitenlanders, kennen wij niet. Enerzijds zit dat in de ruimdenkendheid die wij overgehouden hebben aan de tijd dat Afghanistan een bedevaartsoord was voor hippies. Anderzijds zijn jullie voor ons een lopende zak met geld. Zeker de Hollanders. Altijd op zoek naar gratis, laten jullie je makkelijk misleiden. Terwijl jullie (vanwege onze zielige blikken) denken dat wij naar een paar klanten als u gedwongen zouden worden tot het bedelaarschap, bent u in feite afgezet.’

‘Fijn om te horen.’ Onderbreek ik Abu op cynische toon kort.

‘Dus op het moment dat die Westerling uit de auto stapt waren we blij. Een blijdschap die verdween alsof we overvallen werden door de Afghaanse nacht toen de man een wapen trok. Het leek wel een western zoals deze blanke man uit het niets zijn magazijn leeg schoot op een klant van Mazullah. De oude Mazullah die al zijn leven lang watermeloenen verkoopt. Terwijl de blanke op de kraam afstapt, slaan wij in paniek op de vlucht. Als ik omkijk zie ik nog hoe de man wat papieren van het bebloedde lichaam grist, in zijn auto stapt en met hoge snelheid weg rijdt.’

‘Denk je dat het een aanslag was?’

‘Aanslagen en terreur zijn bij ons aan de orde van de dag.’ Vervolgt Abu Graip. ‘Het is niet iets waar wij hier van wakker liggen of waarvoor wij het hazenpad kiezen.’

‘Waarom vluchtten jullie dan?’

‘Dat weet ik eigenlijk ook niet, maar misschien was het schrikwekkende beeld dat jullie westerse problematiek nu ook hier de kop opsteekt. De gedachte dat de toekomst van onze markt gekleurd wordt door de angstaanjagende gedachte van verwarde kleurloze mannen  die al schietend roepen: je maintiendrai, je maintiendrai!’

 

Niels ®elen

 

 

Share and Enjoy !

Shares

Leave a reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Geverifieerd door ExactMetrics