21 december ’20 Lockdown dag 6

            Claudia had twee blonde vlechten, een rond brilletje en woonde net als ik in de Akkerwindelaan. Wij op tweeëndertig aan het eind, zij tweehonderdmeter terug op nummer vier of vijf. Ondanks dat ze niet mijn buurmeisje was, was zij tot groot genoegen van onze ouders mijn Janneke.

            Elke doordeweekse morgen, stond ze om stipt kwart over acht op haar stoep te wachten. Dan keek ze nog een keer achterom, zwaaide naar haar moeder en pakte mijn hand vast. Samen liepen we dan over de Weegbreelaan tot aan de Drossaardlaan, waar de klaarovers ons veilig het laatste zetje naar school gaven. 

            Ik kan me niet meer herinneren dat ik haar niet meer ophaalde, dat ze genadeloos werd ingeruild voor de kortere route naar school. Samen met Ronnie, die achter ons woonde, binnendoor over de Donk. De dag dat ik als jongen besloot dat meisjes stom zijn. Gelukkig gaat dat ook weer over. 

Niels ®elen