Ieder mens heeft een breekpunt. Een moment dat het fatsoen er niet meer toe doet, dat je bereid bent om de wet te overtreden en een grens over te gaan. Iedereen die er dichtbij geweest is, kan de woede van Israël richting Hamas goed begrijpen. Die woede, hoe terecht ook, is geen excuus voor het buitensporige geweld in Gaza. Om hun geweten te sussen, schuiven ze de schuld af op een ander. De confrontatie met zichzelf gaan ze uit de weg. 

Toen ik net in Uruzgan landde en Tom Krist samen met meerdere burgers om het leven kwam, was ik stil. Een zelfmoordterrorist had zich op de markt van Deh Rawod opgeblazen, maar juist daarom waren we hier. Onze missie zou alles veranderen. Toen enige tijd later Martijn Rosier om het leven kwam door een bermbom, was ik boos. Waren de daders lafaards die aangepakt moesten worden. Nadat Tim Hoogland was doodgeschoten, Atha en Bob gewond geraakt waren en Ronald Groen sneuvelde, vroeg ik me af wie we hier konden vertrouwen. Ik wilde niet worden wat ik altijd had veracht, maar diep van binnen verlangde ik naar wraak.

Niels ®elen