Op de M4 richting Moskou scheurt een graafmachine een diepe wond in het asfalt. De oprukkende colonnes van Wagner (een ‘mes in de rug’) van Prigozjin moeten, voor ze het hart van Rusland treffen, gestopt worden. De leider van de Wagner groep is, zonder ook maar een druppel bloed van zijn eigen strijders te vergieten, de hoofdstad inmiddels tot op 200 kilometer genaderd. Nu er wel bloed eigen bloed zal gaan vloeien, maakt hij rechtsomkeert en vertrekt hij onder luid applaus naar buurland Wit Rusland. 

Soms doet Prigozjin me denken aan Marlon Brando als kolonel Kurz in Apocalypse now. Niet vanwege zijn uiterlijk, zijn kale kop maar omdat Kurz in de Vietnam klassieker zich verzet tegen de legerleiding. Omdat Prigozjin net als Kurz een eigen legertje oprichtte dat hem aanbidt en vanuit zijn eigen overtuigingen ook zijn eigen oorlog voert. Mannen die onder het mom ‘all is fair in love and war’ het oorlogsrecht rücksichtlos aan de kant schuiven. Als de Amerikaanse kapitein Willard verschijnt om hem te vermoorden, is Kurz niet verrast. Prigozjin is zich daar waarschijnlijk ook bewust van. 

Niels ®elen