Het is begin zomer als wij onze eerste patrouilles door het dorre Afghaanse maanlandschap rijden. Langs de rivieroevers heeft alles een diep donkergroene kleur, maar in de woestijn niet. Hier beschermen de planten zich met venijnige stekels en hebben dezelfde kleur als de inmiddels uitgebloeide poppies die opgestapeld naast de quala’s liggen. 

Het enige wat buiten de greenzone kleur heeft, zijn de kinderen met hun traditionele kleding en kralenpetten. Maar nog opvallender is de enkele fiets die ze bezitten. Het opgepoetste chroom glimt in de zon, het stuur omwikkeld met kunstbloemen.

Bloemen. Al dagenlang worden de burgers van Kiev en andere steden bedolven onder een ‘bloemenzee’, lees ik in de NRC. De type-aanduiding, Geran-2, op de brokstukken van de boven de Oekraïne neergehaalde kamikaze drones is immers een afkorting van geraniums. 

Het is een Russische traditie, begrijp ik uit het artikel, om artilleriestukken naar iets moois als sierbloemen te vernoemen. Zelf vind ik drosera capensis of dionaea muscipula, vleesetende planten, toepasselijker. Anders simpelweg klaproos. Dat zegt wat de drone doet en appelleert en passant aan de artillerie uit Flanders Fields.

Niels ®elen