Toen de Russen het land binnenvielen, besloot Olesia Vorotnyk haar spitzen te verruilen voor een Kalashnikov. Drie jaar geleden sneuvelde haar man op de Donbas in de strijd tegen de separatisten. Ondanks dat Voronyk een zoon heeft, aarzelde ze bij het uitbreken van de oorlog geen moment.

‘Ik kan schieten, het is mijn hobby’, laat de ballerina weten. ‘Ik wist dat ik niet naar het buitenland zou gaan bij een invasie. Ik zou vechten.’  

Na Afghanistan bezocht ik Coppelia van het nationale ballet om te zien of ik mijn vooroordelen (tutjes in tutu’s) aan de kant durfde te zetten. Na afloop van de voorstelling was ik stil. Ik had de dansers dingen zien doen die jaren training, focus en toewijding vergen. Ik was ervan overtuigd dat hun kuiten in brand stonden en hun voeten voelden als na een vierdaagse, maar van hun gezichten viel niets af te lezen.

In plaats van op het slagveld, wil je Vorotnyk in het Bolsjojtheater zien. Al is het maar omdat je mensen met zoveel discipline, die zo goed tegen pijn kunnen, liever niet op het slagveld tegenkomt.

Niels ®elen