‘Rusland en Oekraïne kunnen beiden niet veel meer’, kopte De Telegraaf onlangs. Waar Poetin een Blitzkrieg gepland had, hij als Guderian rekende op de snelheid en het verrassingseffect van zijn tanks, is hij ondertussen in een loopgravenoorlog 2.0 verzand. 

Sinds ik als dienstplichtig militair mijn rijbewijs voor de leopard II haalde, houd ik van de tank. Bij het starten van de 1500pk zware motor, trilde je hele lichaam. Dan was je niet meer te stoppen en bekroop je het gevoel van onoverwinnelijkheid.  Of, zoals de overste Alexander (en geen ander), het verwoordde: ‘vanaf het moment dat ik als schooljongetje het raam uitkeek en de tanks de putdeksels uit de straten zag rijden, wilde ik nog maar een ding: ‘tanks, tanks, tanks, tanks, tanks!’ 

De Russische T-72, die in deze oorlog Abraham ziet, is volgens de Volkskrant een militair beest, dat mits goed ingezet elke vijand angst inboezemt. De Oekraïners niet. Ze kennen zijn zwakke plekken en brengen ze als makke lammetjes naar de slachtbank. Het effect van de tank is voor Poetin zeker een verrassing. In tegenstelling tot voor Guderian echter een alles behalve aangename. 

Niels ®elen

Een inktpatroon is een korte kijk op de oorlog in Oekraïne. De 180 patronen die ik op patrouille droeg, zijn vervangen door woorden.