Vol genoegen wrijft mijn zoon me na elk potje de harde statistieken in van Call of Duty. Zijn killratio ligt gemiddeld vijf keer zo hoog als dat van mij. Voor elke keer dat hij in het spel sneuvelde, wist hij gemiddeld anderhalve tegenstander om te leggen. Ik word daarentegen drie keer overhoop geknald voor ik een vijand weet te raken.

‘Je bent te voorzichtig’, aan zijn ogen kan ik zien dat hij geniet van beter zijn dan zijn vader die in Uruzgan vocht.

Dat zijn tactiek om wild schietend, zonder echt te kijken een hoek om te rennen, werkt vele malen beter dan de manier van vechten die het leger hun soldaten aanleert, irriteert en frustreert me. Militairen rennen om meerdere redenen niet blind schietend een gebouw in of de straat op.

Ties haalt zijn schouders erover op en speelt een spelletje terwijl ik denk aan de realiteit. Het feit dat je in een oorlog geen extra levens hebt.

Niels ®elen