Lieve Joyce,

Zestig jaar ‘Barbielogie’ vieren we volgens het NRC in een film van zoete zelfspot tegen het patriarchaat. ‘Barbie voor beginners’, schrijft Dana Linssen in haar recensie voor de krant. Hoewel mijn zus bij ons thuis nooit een echte Barbie (te duur) kreeg, ben ik in de wereld van de blondine met de taille van Bettie Boop geen onbekende. 

Mijn eerste grote liefde had een fetisj voor de anatomisch incorrecte pop waar ze zich ook op haar zestiende nog uren mee kon vermaken. Een van haar vaders oude schoenendozen was gevuld met Barbie naturel, Rollerskatebarbie (inclusief walkman), Paardrijbarbie (met dat houterige witte paard), Ken (die amper aandacht kreeg) en, een link die ik pas later legde, Paris Hilton. Een verwende Barbie in een zuurstokroze cabrio. 

Later, als Anouk groot was, wilde ze een huis waarin haar poppen niet meer als zwervers in een doos hoefden te leven. Een woning waarin een van de kamers volledig ingericht moest worden met alle bestaande barbies uitgestald op planken. Het pronkstuk in de collectie, en enige reden dat zij in Leerdam af en toe de Intertoys binnenliep, moest de Barbie in een buitenissige stralend witte trouwjurk worden.

Vanaf het moment dat ik het wist, waste ik vol ambitie en verlangen elke vuile auto die er in onze buurt te vinden was. Ik vulde vakken bij de Albert Heijn en was voor een heitje in te huren voor zelfs het meest waardeloze karweitje. Een slordige dertigduizend auto’s moest voldoende zijn voor een hypotheek. Toen ik de eerste honderd gulden (net genoeg voor Bruidsbarbie) bij elkaar had geklust, duwde Anouk me genadeloos van de roze wolk. 

Ondanks ernstige twijfels, kreeg mijn moeder gelijk, ik overleefde het liefdesverdriet en werd nog vele malen verliefd. Nu alweer meer dan tien jaar op Cristel. Niet met haar naar de Barbiefilm gaan, is uitgesloten, geen optie. Barbie was haar jeugdzonde. Ooit bekende ze mij haar favoriete Barbie scenario. Terwijl Ken met ontbloot bovenlichaam de tuin onderhoudt ligt Barbie naakt in bad. Stiekem verlangt ze naar een tuinman die brutaal genoeg durft te zijn om naar binnen te gluren en haar te overvallen. 

Om het bioscoopbezoek niet op een deceptie uit te laten lopen probeer ik voorzichtig Cristels’ verwachtingen over Hollywoodbarbie te temperen Joyce. Gezien de krantenrecensie ben ik bang dat de zoete zelfspot tegen de seksistische dominante mannenmaatschappij, een schril contrast vormt met de Boeketreeksversie uit haar jeugd. 

Liefs

Niels 

Niels ®elen