20 Jan ’21 Lockdown dag 35

Vijf of zes moet ik geweest zijn toen ik in mijn eerst lockdown terecht kwam. Onverbiddelijk wees mijn moeder naar het trapgat en mijn kamer die achter de bovenste trede lag. Eenzame opsluiting, niet omdat ik besmettelijk was, maar vanwege het verzieken van mijn moeders humeur.

Blijven totdat ze mij kwam halen, duurde zeker met mooi weer te lang en dus zocht ik naar een mogelijkheid om eraan te ontsnappen. Via het balkon, schuifelde ik over het schuine muurtje naar de schuur waar ik me langs het houthok omlaag liet zakken en de speeltuin in rende. 

Als een dief in de nacht sloop ik na een tijdje via de omgekeerde route terug mijn kamer in. Lang ging het goed, totdat mijn moeder mij9 betrapte omdat ze even met een kop thee in de tuin was gaan zitten. Het was een tegenvaller die maar tot een conclusie kon leiden; strengere maatregelen en een ouderwets pak slaag.  

Niels ®elen