In september fietst het Wounded Warriors Cycling Team een week door Bosnië. In acht etappes leggen we 722 kilometer af en maken we 11.068 hoogtemeters. Op deze site deel ik de dagboekfragmenten over de voorbereiding en de tocht zelf. Doneren voor dit goede doel via deze link of onderaan dit blog.

Zaterdag 21 mei 2022

Kirchroa lees ik bij het binnenrijden van Kerkrade op het plaatsnaambord. Langs de wolken loopt een gouden randje. Het miezert, straks wordt het beter, maar voorlopig is het koud. Als we achterlangs de abdij Rolduc omlaag fietsen, duiken we eigenlijk gelijk de grens over Duitsland in. Door plaatsjes als Zweifeld en Nideggen in het Hürtgenwald waar in het weekend alleen de bakker en de supermarkt wakker lijken te zijn .  

In tegenstelling tot Limburg, komen we hier nauwelijks fietsers tegen. Wielrenners kiezen liever voor de klimmetjes uit de Amstel Gold of uit de oude dame, Luik Bastenaken Luik. Een vergeten gebied, zoals ook weinig mensen het verhaal van de slag om het Hürtgenwald kennen omdat hij overschaduwd wordt door operatie Market Garden en het Ardennenoffensief.

Bij het Duitse militaire ereveld Vossenack hou ik mijn benen even stil. Naast 2354 andere militairen ligt hier ook veldmaarschalk Model begraven. Walter Model, die zich liever van het leven beroofde dan dat hij zich over moest geven. 

De sobere donkere natuurstenen zijn volgens sommige geschiedkundigen gekozen uit schuldgevoel. Anderen vertellen dat de steen juist de aan de Heimat refereert, dat ze de gesneuvelde militairen een thuis geeft. Hoe dan ook vormen Duitse begraafplaatsen een schril contrast met die van de Amerikanen. In vaak bijna oneindige rijen van wit marmeren stenen, kijken de graven in de richting van de States.  

Waar ik in de beklimmingen als een Duitse Veldmaarschalk liever sterf in het wiel van Aris dan over te geven en te moeten lossen, rijdt Wilbert de hele rit in zijn eigen tempo. Nooit in het wiel van een ander.

’Ik hou niet van het onverwachte,’ zegt hij, ‘ik moet kunnen reageren op iemand die ineens remt of stuurt. Hier valt dat nog wel mee, maar in Bosnië moet je dat niet onderschatten. Daar rijd je niet zomaar een route. Dan komen de herinneringen erbij.’

Niels ®elen