Iedere week schrijf ik mijn moeder een handgeschreven brief. De brieven zijn deels ook als podcast te beluisteren op Soundcloud. Deze week brief 21.

N˚ 21                                                                                                             Zeist 04-01-2019

Lieve Mama,

Januari, de feestdagen zijn bij ons nog opgerekt tot na de verjaardag van je moeder, maar nu zijn ze toch echt voorbij. In de badkamer verschijnt de weegschaal die vertelt wat de schade is van de afgelopen weken. Angstig luisteren Sven, Inge en ik dan naar het getal dat uit de badkamer zal klinken. Alles onder de twee was goed en leverde geruststelling op. Erboven was foute boel. Meer dan twee kilo betekende lijnen en later zelfs nog erger: weight watchers.

In tegenstelling tot pap (goed gereedschap hangt onder een afdakje), heb jij het altijd belangrijk gevonden om niet te dik te worden. Op zich is daar niets mis mee mam, maar waarom moesten wij, de kinderen, daar de dupe van worden? Omdat jij moest afvallen en niet in de verleiding wilde komen gingen dropjes en chips op rantsoen. De warme stroopwafelman die ons op de zaterdag markt vriendelijk begroette, liep je straal voorbij. Zijn verse wafels bleven staan op de kar. Daarvoor in de plaats kwamen wortels (ook goed voor je ogen), selderijstengels en andere gezonde ‘Lekkernijen.’

Ik heb geen weegschaal mam, maar mijn badkamerspiegel verraadt dat ook mijn feestdagen langer hebben geduurd dan goed voor mijn lichaam is. Misschien wat minder snoepen, denk ik terwijl ik naar het centrum loop. Op de stoep ligt een spoor van dennennaalden dat leidt naar een afgetuigde kerstboom. Tussen de naalden rode besjes, overblijfselen van hulst. De laatste restanten van kerst, voer voor een merel die aan feestdagen en lijnen geen enkele boodschap heeft.

Liefs                   

Niels               

Niels ®elen