In god we trust

one dollar bill

‘Heeft u gedreigd met een eigen koers, buiten de NAVO om?’ Vraagt de pers aan Trump na dag twee van de top in Brussel.

‘Daarmee had ik inderdaad kunnen dreigen.’ Klopt de man die er prat op gaat een consistent en stabiel genie te zijn, die er volgens een van de diplomaten voor zorgt dat shit hits the fan. ‘Maar dat hoeft niet, want de anderen gaan meer uitgeven en dat gaan ze sneller doen.’

De NAVO wordt rijker en sterker is de boodschap die hij nu in Helsinki aan zijn ‘verkiezingsmaatje’ Poetin kan overbrengen. Terwijl de Amerikaanse president op zijn eigen golfbaan in Schotland een potje knikkeren speelt voor lullen die te lui zijn om te bukken[1], heeft Rutte nog wel wat zorgen.

‘Natuurlijk,’ laat de Nederlandse minister president weten, ‘is er bij de NAVO lidstaten een gevoel van urgentie om in de buurt van die 2% te komen, maar we moeten het nog wel kunnen uitgeven.’

Een probleem dat volgens Trump eenvoudig opgelost kan worden. De Amerikaanse wapenwinkel, waar alleen het beste oorlogsmateriaal verkocht wordt, is open. Amerikaans wapentuig, gemaakt door Amerikaanse arbeiders, met Amerikaans staal.

Schofferen, dreigen en America first, zijn eigenlijk de enige echt consistente zaken waar ik POTUS op kan betrappen. Niet alleen binnen de NAVO, maar ook richting China, Korea, Rusland of Turkije. Hij is iemand die je kroeg kort en klein slaat en je vervolgens vertelt dat hij je voor een schappelijke vergoeding tegen dit geweld kan beschermen.

Onder het motto verdeel en heers, start Trump de ene handelsoorlog na de andere. Een tactiek die prima werkt tot het moment dat er iemand opstaat die niet met zich laat sollen.

‘Onze samenwerking is in gevaar.’ Laat Erdogan Amerika in de New York Times weten. Trump heeft er geen boodschap aan en verhoogt de druk en de importheffingen voor de Turken. De trotse Turken die antwoorden dat ze geen dollars nodig hebben omdat ze Allah hebben. Trump kijkt niet naar de NAVO als bondgenootschap van: een voor allen en allen voor een. Hij beheert het als een hedgefund en knipt het verbond op in opportunities to make America great again.

Turkije vormt de eerste grote barst in het glazuur van de NAVO. Een scheur die Poetin, het stabiele genie dat glimlacht in plaats van vraagt, zag die barst al voor Helsinki aankomen. Geduldig kijkt hij toe hoe nieuwe vrienden hem in de schoot geworpen worden. Een sterk staaltje winnen zonder strijd.

Ironisch genoeg een ontwikkeling die er uiteindelijk weleens toe zou kunnen leiden dat de defensie budgetten in Europa fors gaan stijgen. Europese wanhoop, gevoed door de gedachte dat we in een wereld terecht gekomen van escalerende handelsoorlogen en waar het ieder voor zich is en God voor ons allen.

 

Niels ®elen

 

[1]Youp van het Hek over golf

Share and Enjoy !

Shares

3 comments

  • Leen  

    Trump: blessing in disguise voor Europa. Gaan we eindelijk doen wat we allang kunnen, nl. op eigen benen staan.

  • Niels Roelen  

    Frans, je hebt het over de 2% neem ik aan. Daar ben ik het zeker met je eens. dat schreef ik in een eerder artikel voor AP ook op. Waar ik me zorgen om maak is de manier van zaken doen en de beperkte visie die hij heeft vs de minder beperkte visie van Poetin of China bijvoorbeeld.

  • Frans Matser  

    Laat dit nou een van de weinige boodschappen van Trump zijn waarin hij gewoon gelijk heeft. En waar hij als eerste de Landen van Europa de goeie (financiële) kant op laat bewegen. Hebben alle voorgangers niet voor elkaar gekregen. Zijn onsympathieke aanpak leidt soms wel tot iets.

Leave a reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Geverifieerd door ExactMetrics