Gitaarles van Koen

Een dankbrief aan Koen, niet geredigeerd omdat ik hem vanuit mijn gevoel heb willen schrijven.

 

Beste Koen,

 

Het was ergens net na dertig april, dat mijn Ties thuis kwam met een gitaar. Voor vijf euro had hij het ding op de rommelmarkt gekocht en was hij van plan om te gaan leren spelen. Ik zette er een paar nieuwe snaren voor hem op en probeerde zonder succes om hem te stemmen. Ondanks de valse hoge noten, zochten we het een en ander op het internet op en speelden we elke avond met veel plezier gitaar.

Toen hij de week erop naar zijn moeder vertrok, nam ik de gitaar mee naar een muziekwinkel om hem in orde te laten maken. Er was geen redden meer aan, het hout was na een jarenlang verblijf in een vochtige schuur kromgetrokken en deze gitaar was nog maar voor twee dingen te gebruiken: kinderspeelgoed of haard hout. Het laatste leek de man nog het beste idee, je moest het gehoor van kinderen niet verpesten en ze daarmee de lust om ooit echt muziek te gaan maken ontnemen.

Een paar keer liep ik de winkel rond om hem te verlaten met een stuk brandhout in de ene en een gitaar in de andere hand. Een week lang worstelden mijn vingers elke avond een paar uur met de snaren, ik had een goede app gevonden die hielp, wat tabulatuur (Tabs) en jouw gratis cursus. Voor de vakantie mailde je mij nog of ik les wilde gaan volgen, maar ik was er toen nog van overtuigd dat ik een leraar moest hebben met wie ik ook fysiek contact zou hebben.

Op vakantie worstelde ik vooral met tabs en leerde ik mijn eerste liedje echt spelen, ‘Dust in the wind’ omdat ik het wilde spelen, omdat het zo mooi kabbelde, maar veel meer omdat ik er rustig van werd. Het lag aan mijn privé situatie, na een nog steeds dramatisch verlopende scheiding, merkte ik dat de focus op iets nieuws leren helpt tegen de boosheid. Als het dan eindelijk lukte Koen, was ik blij om wat je bereikt had, maar werd ik vooral ook rustig van de muziek.

Na de vakantie begon ik met je lessen, ik had nog een mail van je ontvangen en besloot dat er structuur moest komen in mijn gitaarspel. Door het hele huis slingerde ondertussen plectrums. In mijn gitaartas zaten (omdat jij adviseerde nagels kort te houden) een nagelknipper, een tweede capo, reserve snaren een gitaarakkoorden boek en een vishaken doosje waar ik de plectrums in bewaarde die niet door de kamer slingerden.

Net als een tweede capo, kocht ik een tweede gitaar. Het is vrees ik een militair trekje om altijd een back-up te hebben, een is bij ons geen. Er verschenen meer gitaar boeken en elke vrije minuut werd benut. Vijftien minuten per dag werden bij mij al gauw een uur of twee.

Hoewel ik in het begin graag sneller wilde, keek ik iedere maandag uit naar de ‘ping’ op mijn telefoon die vertelde dat de volgende ‘gitaarles van Koen’ weer voor me klaar stond. Lessen die ik aanvulde door ook op het internet dingen te zoeken die aansloten bij je lesdoelen. (Of als jij wilde dat ik Acda en de Munnik leerde, maar ik dat nummer niet uit kon staan.)

We hadden leuke mailwisselingen, waarin ik merkte dat je niet alleen betrokken bent bij het gitaarspel, maar ook daadwerkelijk bij jouw cursisten. Ik kom ook niet bij je terug voor een vervolgcursus vanwege die coole nieuwe onderbalk. Ik kom omdat ik echt wat van je leer, omdat je leuk en goed lesgeeft en vooral ook omdat je open staat voor suggesties (en er gaan er nog een paar komen) van mijn kant.

Waarom ik me niet nu gelijk inschrijf voor het vervolg? Ik moet slagjes en ritmes nog afmaken, wil een aantal lessen even opnieuw doorlopen, maar vooral ook omdat ik druk ben Koen. Druk met schrijven, een plan voor een nieuw boek. Waarbij ideeën voor een boek met enige regelmaat beter worden als ik helemaal ontspannen wat zit te tokkelen, maar nu twee drie weken zonder nieuwe lessen jeuken mijn vingers alweer dus tot gauw!

 

Dank,

Niels ®elen.

Share and Enjoy !

Shares

Leave a reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Geverifieerd door ExactMetrics