Feestje

Wie denkt dat ontwikkeling en beschaving een einde gaan maken aan oorlogen heeft van biologie weinig begrepen. Een bioloog zal je uitleggen dat er binnen een bepaald territorium maar ruimte is voor een select aantal dieren van die soort en dat territorium staat al enige jaren zwaar onder druk.

De situaties op de Krim, in Soedan of Mali zijn duidelijke tekenen aan de wand, maar echt zorgelijk is het deze zomer geworden bij het ontstaan van de IS. De IS die dwong tot de vorming van een coalitie waar Nederland, tot vooral onze eigen verbazing, niet bij bleek te horen. ‘Geen ruimte in de zaal’ was de geruststellende halve waarheid waar onze politiek opgelucht genoegen mee.

Na een terugtocht uit Afghanistan volgden onder andere een fotomissie voor onze F-16’s, een Patriot-missie in Turkije die we niet vol konden houden, rigoureuze bezuinigingen, een stapeltje helmen dat we naar de Koerden stuurden en de pijnlijke confrontatie met hoezeer onze krijgsmacht slagkracht mist na het neerhalen van vlucht MH17.

Na enkele vingerwijzingen van Amerika aan ons adres dat we slechts 0,8% BNP (of 1,3% als je handig de regels buigt) aan defensie besteden in plaats van de afgesproken 2% kwam onze politiek er deze zomer te laat achter dat bezuinigingen niet langer op zijn plaats zijn. Honderd miljoen euro zou er geïnvesteerd worden. Een stijging van 0,01% die door de politiek als een overwinning gevierd wordt maar feitelijk niet serieus genomen kan worden.

Terwijl wereldoorlog drie op het punt van beginnen staat, zijn wij niet uitgenodigd. Een schande, hoor ik de oppositie roepen, Rutte I & II hadden nooit het mes zo diep in de defensieorganisatie mogen zetten. Voor het gemak zijn de meesten van hen vergeten dat ze uit partijbelangen kozen voor de zorg in plaats van voor defensie.

Om de oorlog buiten de deur te houden jagen we intern op dissidenten, vermeende terroristen die ons land willen verlaten voor de heilige oorlog. Een jacht die iets weg heeft van de inquisitie, waarbij ons juridisch systeem mensen weer moet overtuigen van het geloof in en het belang van de democratie. Een democratie die zich door de opkomst van social media heeft laten verleiden om te kiezen voor populariteit in plaats van het maken van de noodzakelijke en vaak moeilijke keuzes die bij het leiderschap horen.

Natuurlijk is er geen ruimte in een zaal voor een coalitiepartner die te vaak voor spek en bonen heeft meegedaan. Die politiek maar inmiddels ook fysiek niet meer betrouwbaar is. Willen we als exportland een rol blijven spelen, dan wordt het tijd to put our money where our mouth is. Doen we dat niet, dan is het een kwestie van tijd tot onze symbolische bijdrage aan de wereldvrede ook economische gevolgen gaat hebben. Simpelweg omdat we op feestjes niets meebrengen.

Share and Enjoy !

Shares
Geverifieerd door ExactMetrics