Naval Shipyard Brooklyn NY

De ferry deint op de golven van de East River en brengt ons naar Midtown, 35th Street. Ik heb de indruk dat de blokken verdeeld zijn in streets die globaal van oost naar west lopen en avenues die van noord naar zuid lopen. Een systeem dat door Hudson Street, na 7th Avenue, drastisch verstoord wordt.

Op zoek naar winkels waar Mareine haar opgespaarde kleedgeld kan uitgeven, word ik opgeslokt door de stad. Het geluid van verkeer, sirenes, mensen, arbeiders en hun machines resoneert tussen de gigantische wolkenkrabbers die als reuzen op ons neerkijken. Het maakt me duizelig, misselijk zelfs in het begin. De graffiti worden voor mij tatoeages en uitlaatgassen hun warme adem.

Ik heb me voorgenomen om haar morgen mee te nemen naar het Guggenheim of The Met zoals New Yorkers het Metropolitan blijken af te korten, naar een show op Broadway, maar voor haar hoeft het niet. Lopend over de straten van deze stad met haar vader, voelt ze zich groter dan ooit te voren. Een meisje van de wereld in plaats van een puber.

Als ze ongeduldig achterom kijkt om te zien waar ik blijf, ziet ze me in gesprek met een donkere man die onder een bouwstelling ligt te slapen om droog te blijven.

‘Do you have a business card, sir?’ De man kijkt verbaasd naar het biljet dat ik hem in de handen gedrukt heb en waardoor hij wakker is geworden.

‘No, I don’t need one. Why?’ antwoord ik. Zijn jasje met militaire emblemen, plunjebaal en afgetrapte kisten doen vermoeden dat de man een veteraan is die na zijn missie de weg is kwijtgeraakt is en op straat beland.

‘I’d like to thank you.’

‘You can thank me by buying a decent meal for that money.’ Het ongeduld op het gezicht van mijn dochter lijkt plaats te maken voor trots, maar misschien is dat mijn verbeelding. Een invulling van de wens om als een goed mens gezien te worden.

‘Wat deed je pap?’ vraagt ze als we even later weer samen verder lopen.

‘Ik hielp iemand die het nodig had.’

‘Dat zag ik, maar waarom?’ Even valt er een stilte tussen ons, waarin ze mij onderzoekend aankijkt. Het plan om kunst te gaan kijken in musea heb ik zojuist laten varen.

‘Weet je wat het is met New York?’ vraag ik haar. ‘Deze stad is een levend kunstwerk waar het verhaal op de muren geschilderd is en je het ziet door te kijken naar de mensen op straat. Een museum waar je dagelijks je entree betaalt, aan zwervers en straatmuzikanten.’

Niels ®elen