Genadeschot
Nadat ik de studenten hun opdracht voor de volgende dag gegeven heb, ga ik alleen in een hoekje van de eetzaal zitten. Officieel zit mijn laatste oefening, voor zover je een tactische oefening zonder troepen oefening mag noemen, er op. Militair gezien rest mij nog slechts een nachtje Duitsland, dat ik vooral leerde kennen via de kazerne Seedorf en het schietterrein Bergen Hohne. Duitsland waar ik in Freyung deel uitmaakte van een team dat derde werd tijdens de internationale Boeselager verkenningswedstrijden. Duitsland waar ik als dienstplichtige besloot om militair te worden.
Hoewel ik niet teveel probeer na te denken over wat achter me ligt, dringt mijn geheugen de herinneringen aan me op. Het roeien op de KMA, mijn eerste uitzending op Cyprus en mijn inmiddels gestrande huwelijk in ceremonieel tenue. Het maakte niet uit wat ik als militair deed of waar, ik deed het met passie. Alles met hart en ziel, vooral in Afghanistan. De oorlog in de ‘zandbak’ voelde als thuis en dat viel ook onze militaire top op met als gevolg dat ik in hoog tempo door in de rangen schoot.
Misschien viel ik teveel op. Na een bejubeld boek ontdekte de leiding, dat ik niet het type officier ben dat zich met een kluitje het riet in laat sturen. Veel meer iemand die een kritisch en onderbouwd weerwoord geeft en vragen stelt waar de organisatie, getuige het OvV-rapport, liever over zwijgt. ‘Mondje’ Roelen zoals mijn oude wachtmeester uit het Boeselager-team me altijd al noemde, zwijgt te weinig met alle gevolgen van dien.
Bij het ontbijt de volgende morgen vragen de studenten van de majoorsopleiding me of ik het ga missen. Tijdens de lessen die ik ze afgelopen weken gaf en hier in het veld zagen ze mijn passie. De kennis die ik heb over tactiek en hoe ik hen graag help om beter te worden. Het is een soort retorische vraag die ik met een knipoog aan me voorbij laat gaan.
Na een laatste kop koffie gooi ik mijn spullen achterin de auto en rij terug. Terug naar de Bernardkazerne waar ik in 1993 in gebouw T opkwam. De teller van mijn auto tikt op de Duitse autobahn de 180 km/h aan. Het gaspedaal; een genadeschot dat mij zo snel mogelijk uit mijn lijden moet verlossen.
Niels ®elen
Take care niels. Weet dat er ook nog kritische zielen in de organisatie blijven rondwaren.
Niels, veel succes en plezier met wat je op je pad gaat tegenkomen. Dank voor al het geboden leesplezier en je coaching in Rijswijk.
Het ga je goed Niels. X!
Beste Paul,
In Cyprus was je de de PIO weet ik nog. Je was er ooit op zoek naar iemand die in het Frans een interview kon geven over de missie en zo kwamen we met elkaar in contact. Ook deed je er tijdens de eindoefening van de MFR een mediatraining, het op video opgenomen interview van de drie pelotons commandanten evalueerde je met ons.
De Brit kwam niet verder dan: can’t comment on that bij elke vraag. De Oostenrijker had een verhaal dat, mocht het daadwerkelijk uitgezonden zijn, direct zou leiden tot rellen tegen de VN op het eiland. Het was overigens wel een hilarisch verhaal.
🙂
Niels
Beste Niels, onze contacten waren meestal digitaal. Slechts in Aphrodite’s geboorteland hebben we elkaar ‘live’ getroffen, ontdekte ik later op mijn foto’s.
Ik heb je pennevruchten altijd met interesse gevolgd, kwam niet door je eerste boek heen maar verslond je tweede.
Je hangt weliswaar je uniform aan de wilgen, maar blijft in mijn definitie militair, net zoals er collegae zijn die weliswaar het uniform dragen maar nooit militair zullen worden.
Het ga je goed, en ik blijf je volgen, vanwege je pennevruchten, of, bij nader inzien, vanwege je passievruchten.
Groet, Pauluz
Niels,
Jouw boeken hebben me geraakt. Eerlijk en soms hard heb je verwoord wat ik nooit onder woorden heb kunnen brengen.
Ik wens je alle goede en ben benieuwd naar je nieuwe leven in de “burger”.
Alle goeds.
Harry
Beste Niels,
Het is altijd jammer wanneer een kritisch geluid niet gewaardeerd wordt, maar het is helaas niet anders. Mogelijk draagt jou vertrek bij aan de noodzakelijke verandering, ook al is dat nu nog moeilijk voor te stellen. Eén ding is voor mij zeker, als die verandering niet echt gaat komen, zal er nog veel meer kwaliteit vertrekken. Blijf wie je bent! Het is prima zo.
“Soms is ‘t niet erg iets te verliezen. Beter verliezen dan dat je het nooit hebt gehad” – Jack Poels.
Niels vergeet ook niet je kamer arrest in Tigne
Niels het ga je goed, ook als burger zul je je passie tonen in whatever je doet gaat doen daar ben ik van overtuigd. Zo ben jij nou eenmaal.
Ingat (take care)
Rein Hulshoff
Beste Niels, de organisatie gaat aan jou meer missen dan ze beseffen, en jij gaat ons missen. Ook dat is zeker. Ik wens je heel veel creativiteit en succes in je nieuwe toekomst. Hopelijk treffen we elkaar nog af en toe. En vergeet niet Goethe: jenseits des Flusses ist das Grass immer Gruner. Succes!
Frans Matser