Om een bevriende bloemist te helpen in deze tijd, bezorg ik bloemen in Zeist.

Zaterdag 21-03-2020

Nijenheim is, net als Crosestein of de Brugakker, zo’n wijk die ontworpen is door een architect met discalculi. Een buurt waarin je, eenmaal voor de juiste deur aangekomen, blij bent als er iemand thuis is.
Op het adres waar ik nu moet zijn, zit een keurige oudere man op de bank achter het raam. Als ik aanbel, laat hij zijn zaterdagkrant zakken en maakt aanstalten om op te staan. Omdat hij me niet kent, twijfelt hij, schudt dan ‘nee’ en leest verder.
‘Ik heb bloemen voor U’, omdat hij me mogelijk niet hoort, hou ik een grote bos met gemengde witte bloemen omhoog. Terwijl hij me met zijn hand weg wuift, lees ik het kaartje.

Lieve (o)pa en (o)ma
Nu we even niet op visite kunnen komen, willen toch even iets doen om
jullie op te fleuren. Hopelijk is dit alles snel achter de rug
Liefs …

‘Het is van uw kleinkinderen…’ dring ik nog een keer aan.
Demonstratief trekt de man zijn krant strak en laat zijn hoofd erin verdwijnen. -Aan de deur wordt niet gekocht.-
Een reactie waar ik even niet op gerekend had.

Niels ®elen

Meer dagboek fragmenten lezen? klik hier