Dagboek van een muurbloem – Deel II: belletje lellen

Om een bevriende bloemist te helpen in deze tijd, bezorg ik bloemen in Zeist.

Woensdag 18 maart 2020

Voordat ik vertrek herinnert Marije me voor de zekerheid nog een keer vriendelijk aan de bezorgprocedure.

‘Voor de veiligheid van iedereen zet je de bloemen voor de deur, belt aan, doet een stap achteruit en wacht tot er iemand open doet. Als er niet open gedaan wordt, dan probeer je het bij de buren.’

Ik luister niet omdat ik niet wil, maar omdat ze er keer op keer de kwajongen in me mee wakker maakt. Ineens ben ik weer een jaar of tien. Met elke stap die ik dichter bij de deurbel kom, stijgt mijn hartslag met tien slagen per minuut. Nog een keer kijk ik om naar de buurtjongens, mijn straatvrienden die zich verschuilen achter een schuurtje of een buxushaag. Ze knikken, ik bel aan en zet het op een lopen.

De echt stoere jongens fluisterden zelfs verhalen over hoe ze een krant om een hondendrol vouwden, die in de brand staken, aanbelden en vanaf een veilig afstandje toekeken hoe de bewoner het vuur uittrapte. Ik blufte weleens dat ik het gedaan had, maar in werkelijkheid is het een protocol waar ik alleen met een bos bloemen het lef voor heb.

Niels ®elen

Share and Enjoy !

Shares

One comment

  • Nico Blom  

    Hallo Niels, mijn naam is Nico en rij al samen met Frans de bloemen bij Marije en Nils. Sinds een week ben ik geveld door de griep, geen corona maar wel koorts.
    Via Frans werd ik geattendeerd op je stukjes, zijn erg leuk. Ik hoop dat ik gauw beter ben en je dan te kunnen ontmoeten

Leave a reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Geverifieerd door ExactMetrics